ร่างสูงลุกออกไปแล้ว ทิ้งไว้แต่สายตาของเพื่อนๆบนโต๊ะอาหารที่มองมาที่พายอย่างไม่เข้าใจ
แน่ล่ะ แม้แต่พายเองก็ยังไม่เข้าใจเลยว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่
หลังจากกันลุกออกไปได้ประมาณ 5 นาที พายที่นั่งจิกต้นขาตัวเองก็เลียริมฝีปากที่แห้งผากด้วยความประหม่า
บอกตรงๆว่าไม่ใช่แค่กันหรอกที่โดนปลุกอารมณ์แบบนั้น ทั้งที่พายเป็นคนเริ่มเองแท้ๆ แต่สุดท้ายก็โดนร่างสูงปั่นหัวอีกจนได้
ความเสียวที่เกิดจากสัมผัสที่ผิวตอนที่มือกันลูบบนขาขาวของพายนี่มัน...
อ่า... บ้าจัง ไม่ไหวแล้วจริงๆด้วย
“อะ...เอ่อ มึง... กูอยากเข้าห้องน้ำ” พายหันไปกระซิบบอกดรีมที่นั่งจุ่มหมูอยู่ข้างๆ เสียงเล็กสั่นเล็กน้อยเมื่อยังดับอารมณ์ที่กำลังปะทุไม่ได้
กันวางยาพายเอาไว้ซะแล้ว...
“ฮะ? มึงจะไปเข้าห้องน้ำหรอ?” ดรีมถามขณะเคี้ยวกุ้งจนแก้มตุ่ย
“อื้อ”
“แล้วมึงเป็นอะไร หน้าแดงๆ ไม่สบายป่ะเนี่ย” ดรีมเอามือมาอังหน้าผากพาย พายอยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่ได้เป็นอะไรเลย แต่ถ้าดรีมไม่หลีกทางให้เขาออกตอนนี้พายต้องตายแน่ๆ
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยเนี่ย... ฮือ
“ไม่เป็นไร ขอออกไปหน่อย” พายบอก ดรีมจึงหันไปสะกิดให้แพร์ลุก แล้วตัวเองก็ลุกตาม โดยทั้งหมดอยู่ในสายตาของเพื่อนร่วมโต๊ะอย่างยีนส์และบาสด้วย ทั้งสองคนมองอย่างจับผิด แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรจนพายเดินหายออกจากร้านไป
“มึงว่ามันแปลกๆป่ะวะยีนส์” บาสหันไปกระซิบข้างหูยีนส์ที่ยังเอาแต่กิน
“อะไรวะ”
“โว๊ะ ช่างแม่งเหอะ” บาสส่ายหัว ก่อนจะเริ่มคีบอาหารกินต่อ
.
.
.
อีกด้านของห้าง พายรีบวิ่งออกมาจากร้านเมื่อคิดได้ว่ากันออกมาก่อนสักพักแล้ว แต่ประเด็นคือกันไปที่ไหนล่ะ?
นี่มันบ้ามากที่พายหลงกลหมาป่าตัวนั้น เรากำลังจะทำเรื่องร้ายๆกันเนี่ยนะ... บ้าจริง แค่คิดก็หน้าร้อนไปหมดแล้ว
ไลน์~
เสียงแอปพลิเคชั่นไลน์เด้งขึ้นในขณะที่พายกำลังเขว้ง ชื่อของคนที่ทำให้พายปั่นป่วนฉายขึ้นบนหน้าจอ ร่างเล็กกดเข้าไปก่อนจะอ่านข้อความซึ่งร่างสูงได้บอกสถานที่เอาไว้
คุณแฟน❤️ says : มาห้องน้ำชั้นสามนะ
พายเผลอหยิกตัวเองเมื่อคิดถึงใบหน้าคนใจร้ายก่อนที่จะออกมาจากร้าน ให้ตาย.... ทั้งที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่พายก็ยังจะไปอีกงั้นหรอ
เป็นคนยังไงกันแน่เนี่ยพาย
ร่างเล็กวิ่งขึ้นบันไดเลื่อนไปยังชั้นสาม และเดินเข้าห้องน้ำที่คาดว่าน่าจะเป็นที่ที่กันบอก พายผลักประตูเข้าไป ในห้องน้ำมีคนไม่มากนัก มีแค่คนเดียวที่ล้างมืออยู่ตรงอ่าง
พายเดินเข้าไปก่อนจะกดส่งข้อความไปหาอีกคน
Rabbit_PIE says : ถึงแล้ว อยู่ไหน?
รอไม่นานก็มีข้อความตอบกลับมา
คุณแฟน❤️ says : ห้องสุดท้ายครับ
พายถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขาเล็กก้าวไปยังบริเวณที่ว่านั่น เมื่อคิดว่าน่าจะใช่เพราะประตูถูกปิดอยู่จึงเคาะประตูสองสามที ไม่นานประตูก็เปิดออกก่อนที่ร่างเล็กจะโดนฉุดเข้าไปโดยไม่ทันตั้งตัว
ปึง!
ประตูถูกปิดลงไม่ดังมากนัก พายโดนล็อกตัวประหนึ่งโดนโรคจิตจับเป็นตัวประกัน ร่างสูงดันพายจนติดประตูห้องน้ำ มือหนาปิดปากเล็กแน่น โดยที่เข่าของกันกำลังกั้นตัวพายไว้ระหว่างขา บอกตามตรงว่าพายไม่เคยรู้สึกเหมือนนักโทษขนาดนี้เลย
กันจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย ชักกลัวแล้วนะ
“ชู่ว...” กันใช้นิ้วชี้ของมือข้างที่ว่างแตะริมฝีปากของตัวเอง สายตาคมแพรวพราวมองจ้องดวงตากลมในระยะประชิด ใจพายสั่นไม่เป็นจังหวะเมื่อลมหายใจอุ่นเป่ารดใบหน้า
ตายแน่เลย พายพลาดอีกแล้ว
กันยกยิ้มมุมปากเปลี่ยนมือที่ใช้ปิดปากพายมาเป็นประคองใบหน้าหวานไว้แทน กลีบปากหนาคลอเคลียแก้มใสไปมาจนพายรู้สึกเสียว ลิ้นสากเกลี่ยตามใบหูเล็ก พายได้แต่ย่นคอหนีคนหื่นกามตรงหน้า
แต่ก็หนีไม่ได้ เพราะกันไม่ปล่อยพายไปแน่
กันแนบส่วนหน้าเข้ากับตัวพายจนอวัยวะเราสัมผัสกันจนหมด บดเบียดเสียดสีจนรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนภายใต้กางเกงสแล็ค
มือกันอยู่ไม่สุขอีกแล้ว ในเมื่อตอนนี้ร่างสูงกำลังใช้มันลูบไล้ไปตามสะโพกของพายอยู่นี่นา
เมื่อกันสูดดมความหอมของพายจนพอใจ ร่างสูงก็แตะหน้าผากลงกับอีกฝ่าย จ้องลึกเข้ามาในดวงตาปรือเปรอของพายก่อนจะยกยิ้ม
พายกำลังต้องการเขา เหมือนกับที่เขาต้องการพาย
ถ้าอย่างนั้น... เราก็คงต้องทำเรื่องผิดบาปกันสักหน่อยแล้ว
กันก้มลงไปทาบทับริมฝีปากกับกลีบปากอิ่ม แนบมันค้างไว้แบบนั้นก่อนจะเริ่มดูดดุนจนเกิดเสียงเล็กน้อย พายหลับตาลงและเปิดปากรับสิ่งที่กำลังจะเข้ามา...
ลิ้นร้อนรุกราน เกาะเกี่ยวกับลิ้นเล็กอย่างคุ้นเคย ใบหน้าคมเอียงหน้าปรับองศาให้แนบชิดกับพายมากกว่าเดิมโดยที่ช่วงล่างกำลังขยับสะโพกเข้าหาพายผ่านกางเกงหนา
“อื้อ...”
ร่างเล็กร้องครางในลำคอเมื่อกำลังถูกรุกรานทั้งด้านบนและด้านล่าง มือเล็กจิกบนท่อนแขนแกร่งจนเกิดเป็นรอยเล็บ ขนอ่อนลุกเกรียวเมื่อกันส่งมือเข้ามาลูบไล้แผ่นหลังเนียนภายใต้เสื้อยืดสีหวาน
อารมณ์ที่พุ่งสูงแบบนี้ พายจะโทษว่าเป็นความผิดของกันคนเดียวเลย คนเดียวจริงๆ
กันละเลียดชิมด้วยความกระหาย จากช้ากลายเป็นเร็วขึ้นจนพายหายใจไม่ทัน มันเหมือนกับกันกำลังจะดูดกลืนวิญญาณของพายไปแบบนั้น แต่นาทีนี้ต่อให้ต้องตาย พายก็จะยอม
ยอมแล้ว... ยอมให้กันทั้งหัวใจ
แรงกระแทกตรงสะโพกแรงขึ้นเรื่อยๆจนพายเผลอหลุดครางออกมา ทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่ แต่ใจพายก็เต้นระส่ำจนเหมือนจะล้นทะลัก ไม่อยากจะคิดเลยถ้ากันเข้ามาในตัวพายตอนนี้จะเป็นยังไง
พายต้องตายแน่ๆ ตายแบบไม่ต้องคิดเลย
กันจูบปิดเสียงครางเมื่อร่างเล็กเริ่มทนไม่ไหว แต่เพราะมันเป็นที่สาธารณะทำให้เราแสดงออกแบบปกติไม่ได้ เพราะฉะนั้นกันถึงต้องควบคุมทุกอย่างเอาไว้ด้วยตัวเอง
ความทรมานนี้ มันก็ท้าทายดี
กันถอนจูบออก พลิกตัวพายให้หันหน้าเข้าหาประตู ใช้มือลูบเข้าไปภายในเสื้ออีกฝ่าย สะกิดยอดอ่อนไหวจนพายต้องกัดริมฝีปากแน่นจนได้เลือด ฟันคมกัดใบหูเล็กและใช้ลิ้นแหย่เข้าไปจนพายแทบอยากจะกรีดร้อง
กันแกล้งพายแน่ๆ พายอยากจะร้อง แต่ก็ร้องไม่ได้อย่างใจคิดเลย
แย่แน่
“อ่าห์... ตายแน่เลย คุณแรบบิทพาย...” กันกระซิบเบาๆข้างใบหู พายกัดริมฝีปากแน่นเมื่อนิ้วเรียวหยอกล้อกับยอดอกของพายไม่หยุด แถมเอวหนายังไม่หยุดกระแทกสะโพกเข้าด้านหลังเขาอีกด้วย
อยากให้กันเข้ามาแล้ว พายต้องพูดยังไงดี
“กัน... อ่าห์ เข้ามาได้มั้ย” พายกุมมือกันที่กำลังเล่นสนุกกับหน้าอกตัวเองอยู่ สะโพกกลมแอ่นไปด้านหลังรับกับจังหวะกระแทก อยากจะร้องแทบตายแต่ก็ทำได้แค่กลั้นเอาไว้
ถ้ากันไม่เข้ามาตอนนี้ พายจะต้องตายจริงๆแล้ว
“อยากให้เข้าไปมั้ย...”
“อื้อ... ได้โปรด...” กันซุกไซร้ซอกคอขาว กัดมันเบาๆ ไม่อยากให้เกิดรอยมากเพราะถ้าเดินออกไป คงจะไม่ดีกับพายแน่
ร่างสูงยกยิ้มเมื่อได้ยินเสียงครางเล็กๆหลุดรอดออกมา ภาวนาให้คนด้านนอกไม่ได้ยินและคิดว่าเป็นเพียงเสียงเพลงตามห้างที่เปิดให้ลูกค้าเท่านั้น
อีกอย่างคือกันหวง ไม่อยากให้ใครมาได้ยินเสียงครางของพายหรอกนะ
กันปลดซิปกางเกงของตัวลง ควักเอาตัวตนที่แข็งขืนเต็มที่ออกมา ก่อนจะหันไปร่นกางเกงของพายลงและเอามันไปถูไถบริเวณปากทางรัก
พายจะต้องหัวปั่นแน่ๆที่โดนแกล้งแบบนี้
“อ่าห์... กัน อย่าแกล้งแบบนี้”
“อยากได้มันมั้ยคนดี”
“อึก... เร็วๆได้มั้ย” พายหันหน้ามา แล้วดึงให้ใบหน้าคมมารับจูบเร่าร้อนของตัวเอง อีกมือนึงจับแก่นกายของกันไว้แล้วรูดรั้งสองสามครั้ง
พายไม่รีรอคนขี้แกล้งอีกแล้ว
ร่างเล็กจับเอ็นร้อนสอดใส่เข้ามาภายในช่องทางรักโดยที่ได้รับความร่วมมือจากคนตัวสูง กันยังจูบพายไม่เลิก แต่เอวหนาก็ให้ความร่วมมือโดยการดันมันเข้าไปจนสุด พายเกือบจะหวีดร้องขึ้นมา ถ้าไม่ติดว่า
กันตระกองจูบพายไม่เลิก
...เจ็บไปหมด แถมไม่ได้ใส่ถุงยางด้วย ให้ตายเถอะ...
“อึก...”
“ชู่ว...” กันถอนจูบออก ยกยิ้มแล้วใช้มือจับสะโพกกลมเอาไว้ พายเท้ามือกับประตูห้องน้ำ แอ่นสะโพกรับกับส่วนแข็งขืนที่ค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆเพื่อให้พายได้ปรับตัว
“อ๊ะ...” พายพยายามกลั้นเสียง แต่เสียงเนื้อกระทบกันนี่สิ หวังว่าจะไม่มีใครได้ยินมัน เพราะตอนนี้พายไม่อยากจะสนใจอะไรอีกแล้ว
แค่อยากให้กันใส่เข้ามาแรงๆ แรงจนพายหมดฤทธิ์เลยก็ยิ่งดี
กันขยับตัวตนเข้าออกถี่รัว เหงื่อกาฬผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา เช่นเดียวกับบนใบหน้าหวานที่เหยเกตามแรงอารมณ์ กันเผลอครางต่ำ แต่ก็พยายามควบคุมสติให้มากที่สุด ยังดีที่ห้องน้ำนี้มันมีหลายห้องน่ะนะ
บ้าชะมัด เราทำเรื่องแบบนี้กันในห้องน้ำสาธารณะจริงๆหรอ...
กันเอื้อมมือไปด้านหน้า สอดเข้าไปยังตัวตนของพาย จับมันและรูดรั้งเป็นจังหวะเดียวกับที่เขาสอดใส่ร่างเล็ก พายกำมือแน่น ไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนนี้เขาโดนกระทำกี่ทางกันแน่ แถมยังกรีดร้องไม่ได้อย่างใจคิดด้วย
ให้ตายเถอะ ทรมานไปหมดแล้ว ช่วยที
คนใจร้ายยังกระแทกเข้ามาไม่ยั้ง แต่น่าแปลกที่พายกลับสวนสะโพกตอบรับทุกแรงที่กันกระทำ ยังไงก็แล้วแต่ ทุกอย่างที่ได้รับ พายกลับมีความสุข
ความสุขที่ได้รับจากคนรักแบบนี้
ไม่นาน ร่างเล็กก็เกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นทั่วมือหนา พายหอบหายใจถี่ ในขณะที่ด้านหลังยังโดนโจมตีอย่างหนัก
“อื้อ” คนดื้อแอ่นสะโพกให้กันสอดใส่ได้สะดวกขึ้น ไม่นานกันก็ปลดปล่อยในช่องทางสีหวานจนล้น พายที่เท้าแขนกับประตูแทบจะหมดแรงยืน กันจึงรวบตัวร่างเล็กไว้จากทางด้านหลัง และทิ้งตัวลงนั่งบนชักโครก
ซึ่งนั่นทำให้พายที่โดนอาวุธร้ายคาอยู่ กดลึกเข้าไปอีก เพราะดันนั่งทับเต็มๆ
“โอ้ย...อื้อ...” กันปิดปากพายก่อนที่จะได้กรีดร้อง ร่างสูงขำในลำคอเมื่อรู้ว่าแกล้งพายสำเร็จแล้ว
จงใจนั่นแหละ ปราบพยศก็ต้องทำแบบนี้ ยั่วดีนัก หึ
“กัน! เค้าจุก ฮึก...” พายหันมาโวยวายแบบกระซิบเมื่อตัวตนของกันสอดลึกจนจุกท้องไปหมด
เล่นจับให้นั่งตักทั้งที่ยังคาอยู่ท่านี้เนี่ยนะ จิตใจทำด้วยอะไร...!
“หึหึ ลงโทษไง”
“ปล่อยได้แล้ว” พายยื่นมือไปดึงทิชชู่มาเช็ดตามนิ้วเรียวของกันที่มีน้ำกามของพายเลอะอยู่ แล้วค่อยๆเช็ดตรงเรียวขาขาวของตัวเองตาม
“หอม...” พูดไม่พอ จมูกโด่งยังเกลี่ยไปตามแก้มใสด้วย
“พอแล้ว คนเลว... แกล้งอยู่ได้” พายหันไปบ่น แต่กลับได้รับจูบตอบกลับมาแทน
“ทีนี้ก็รู้แล้วนะ อย่าอ่อยนอกสถานที่ ไม่งั้น...” ดวงตาคมไล่มองตั้งแต่ดวงตากลม มาถึงริมฝีปาก และกดต่ำไปถึงสะโพก
ให้ตาย... กันโคตรร้าย พายจะตายแล้ว... ฮึก
“ใจร้าย ปล่อยได้ยังอะ” เพราะกันโอบรอบเอวพายไว้แบบนี้ พายถึงลุกแต่งตัวไม่ได้สักที
“กลับบ้านกัน”
“กลับอยู่แล้วล่ะ สภาพนี้ถ้าขืนไปหาดรีมมันก็รู้ทันหมดสิ” ใบหน้าหวานเห่อแดงเมื่อคิดไปถึงว่าเพื่อนสนิทอย่างดรีมต้องจับผิดได้แหงๆ
รายนั้นยิ่งฉลาดชั่วอยู่ด้วย เก่งเกินคนแล้วนะ ฮึ่ย!
“ไปต่อที่บ้านกัน” กระซิบข้างหูไม่พอ ยังเอาปากมาแตะหูอีก ขนลุกไปหมดแล้ว
“นิสัยไม่ดี”
“ติดมาจากคนแถวนี้”
“หึ” พายหันไปยิ้มเบ้ปาก มือเล็กหยิบแก้มกร้านจนกันยิ้มกว้าง พายลุกขึ้นจนตัวเราหลุดออกจากกัน ใช้ทิชชู่เช็ดจนคิดว่าดูปกติทั้งคู่ เช็คความเรียบร้อยอีกครั้ง ถึงได้ออกมาจากห้องน้ำ
ดีนะ... ที่ไม่มีคนอยู่แล้ว
บ้าบอ ไม่งั้นคงอายจะไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแน่
พอออกมาพ้นห้องน้ำได้ ร่างเล็กก็รีบใส่เกียร์หมาเดินนำกันออกไปทันที แต่ท่าเดินพายดันแปลกจนคนที่เดินตามหลังมาอย่างกันหลุดขำ
ขนาดว่าเดินห่างขนาดนี้ยังรู้เลยว่าไม่ปกติ
พายหน้าเหยเกเมื่อต้องบังคับตัวเองให้เดินอย่างปกติที่สุด มือเล็กคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความไปหาดรีม ก่อนจะมีข้อความของกันเด้งขึ้นมา
ทางด้านกันพอส่งข้อความไปบอกเพื่อนว่าจะกลับก่อน เสร็จ เลยส่งมาบอกพายว่าให้ไปที่รถก่อน พร้อมบอกสถานที่จอดด้วย
ยังไงก็ไม่มีอารมณ์ไปกินต่ออยู่แล้ว
กลับเลยน่าจะดีกว่า
พอเข้ามานั่งในรถได้สำเร็จ กันก็รับกุญแจมาจากพาย เรามองหน้ากันเล็กน้อยก่อนจะหลุดขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้
บ้าจริงๆด้วย เราทำเรื่องบ้าๆอะไรกันเนี่ย...
“วันหลังอย่าใส่ขาสั้นอีกนะ”
“อะระ”
“หวง”
“หวงอะไร ลูบซะคุ้มเลยนะ” พายหันไปบ่นจนกันหัวเราะ
“ก็มันนุ่มนี่ :)”
“คนเลว” พายพูด แต่ก็หันหน้าออกไปทางหน้าต่างรถ พลางลอบยิ้ม
พอกันที ต่อไปนี้จะไม่กินร่วมโต๊ะกับคนชื่อกันอีกแล้ว
ไม่งั้นต้องตายแบบนี้ทุกครั้งแน่ๆ
ฮือ... พายหนอพาย แฟนไม่อ่อนโยนเลยสักนิด ฮึก
TBC
#แรบบิทพาย
—————————
อย่าลอกเลียนแบบเด็ดขาดนะคะเด็กๆ ให้มันจบลงตรงนี้ จบลงที่ฟิคหื่นๆตรงนี้พอ (เกิดจากมโนของไรท์ ห้ามลอกเลียนแบบ!!!!!)
กลับไปเม้นท์กันได้จ้า จุ๊บๆๆ😘😘😘
#แรบบิทพาย : #22 รักฉันเรียกว่า... (Cut18+)
พายยิ้ม และเป็นฝ่ายดึงกันลงมารับจุมพิตหอมหวานที่พายตั้งใจมอบให้ สัมผัสที่เคยได้รับเมื่อนานมาแล้วกลับหมุนวนอีกครั้ง มันเต็มไปด้วยความโหยหาที่เราต่างมีจนไม่อาจเก็บได้อีกแล้ว
นานแค่ไหน... พายก็ยังรอแค่คนคนนี้เสมอ
เช่นเดียวกับกันที่ยังรักแค่พาย
กันแทรกลิ้นร้อนเข้าไปอย่างไม่เคยพอ ความหอมหวานของพายทำให้ใจที่เคยด้านชากลับมาเต้นแรงอีกครั้ง ทุกที่ที่มือหนาสัมผัสกลับลื่นมือเหมือนครั้งแรกที่เราเป็นของกันและกัน
ช่วงชิงซ้ำๆ ลากริมฝีปากมายังลำคอขาวโดยที่พายเอียงคอให้อย่างเต็มใจ ฟันคมกัดจนพายเผลอครางหวาน ขนอ่อนลุกเกรียวเมื่อมือกันเริ่มอยู่ในสุขและกำลังล้วงเข้าไปภายในกางเกงขายาวสีฟ้าของพาย
“อื้อ... กัน...” กันลากริมฝีปากไปปลดกระดุมเสื้อที่เหลือของพาย เผยให้เห็นผิวกายขาวอย่างเต็มตาจนเผลอกลืนน้ำลายอีกครั้ง
ร่างสูงจูบซับไปตามเนินอกและไล่มาถึงส่วนที่ทำให้พายบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน กันเลียจนมันฉ่ำน้ำไปหมด มือเล็กแทรกเข้าไปในกลุ่มผมสีบลอนด์ จิกระบายความวาบหวามที่ได้รับ
สัมผัสเย็นเยียบภายล่างทำให้พายรู้สึกได้ว่ากางเกงกำลังถูกถอดออกไป เหลือไว้เพียงชั้นในตัวจิ๋ว มันน่าอายมากที่พายต้องมานอนกึ่งเปลือยต่อหน้ากันแบบนี้
ขี้โกงชะมัด ตัวเองยังแต่งตัวครบอยู่เลยแท้ๆ
พายบึนปากในขณะที่กันวุ่นวายกับซอกคอของเขาไม่เลิก ร่างเล็กเลยส่งมาเข้าไปภายในเสื้อยืดสีดำแล้วลูบแผ่นหลังกว้างปลุกปั่นอารมณ์กันจนร่างสูงเผลอกัดผิวกายขาวแรง
“อ่าห์... เจ็บนะ”
“อ่อยดีนัก...” พายยกยิ้ม โอบกอดคอแกร่งและรั้งมาให้รับจุมพิตอีกครั้ง กันสอดมือเข้าไปภายในกางเกงในตัวจิ๋วและใช้ก้านนิ้วเรียวแทรกเข้าไปในช่องทางสีหวานจนพายสะดุ้ง
“อื้อ!” ด้วยความที่ห่างหายไปนานทำให้มันแน่น ตอดรัดถี่จนกันขบกรามแน่น ความอดทนทั้งหมดมันจบลงแล้ว
เขาจะไม่ทันอีกแล้ว...
กันถอยตัวออก ถอดเสื้อยืดของตัวเองออกแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องแกร่งที่พายเฝ้าจินตนาการไว้ว่าสี่ปีผ่านไปมันจะเป็นยังไง และวันนี้ก็ได้รู้แล้ว...
ให้ตายเถอะ... พายอยากเป็นลม
กันเลื่อนตัวลงมายังส่วนอ่อนไหวของพายที่ปริ่มน้ำจากแรงอารมณ์จนเปรอะกางเกงใน จูบลงอย่างอ่อนโยนและแหงนมองหน้าพายที่ตอนนี้แดงจนกลายเป็นลูกเชอร์รี่
บ้าจัง... เขินจนจะระเบิดอยู่แล้ว
กันค่อยๆรูดรั้งกางเกงในออกจากเรียวขาขาวช้าๆ เผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวที่ซ่อนอยู่ พายหลับตาลงเพราะไม่อาจทนมองภาพตรงหน้าได้อีกแล้ว แทนที่กันจะรีบทำอะไรสักอย่าง ร่างสูงกลับปลดกางเกงตัวเองเพียงนิด แล้วย้ายตัวเองมานั่งพิงหัวเตียงแทน
ที่สำคัญคือพลิกตัวพายขึ้นมาอยู่ด้านบน ทั้งที่พายเหลือแค่เสื้อเชิ้ตที่กระดุมหลุดลุ่ยเท่านั้นเอง
ขี้แกล้ง... ขี้แกล้งที่สุดเลย
“กัน... จะแกล้งอะไรเค้าอีก เค้าไม่ไหวแล้วนะ” พายซบลงกับอกแกร่ง กันโอบพายไว้แล้วขำที่แกล้งอีกฝ่ายได้
ไม่ได้อยากแกล้งหรอก แค่อยากเห็นพายชัดๆ แค่คิดถึงเท่านั้นเอง
กันเอื้อมตัวไปหยิบถุงยางในลิ้นชักหัวเตียงทั้งที่ยังกอดพายอยู่ ขยับตัวถอดกางเกงออกและใช้ปากฉีกซองถุงยางแล้วยื่นมันให้พาย
“ใส่ให้หน่อยสิครับ...” กันกระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหู พายเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายแล้วได้แต่หน้าแดง
บ้าไปแล้ว... พายต้องตายแน่ๆ ต้องตายแน่ๆ
มือเล็กยื่นไปรับมันมาด้วยมืออันสั่นเทา ดวงตากลมเผลอมองส่วนแข็งขืนที่ดุนดันสะโพกเขาอยู่นิดๆ เพราะใจยังไม่กล้าพอ ถึงเราจะเคยๆกันมาแล้ว แต่มันก็ตั้งสี่ปีที่ห่างกัน
ตั้งสี่ปีเลยนะ พายจะบ้า
มือเล็กค่อยๆเลื่อนไปสวมถุงยางให้กันช้าๆ พายหลับตาปี๋ แต่มือกลับสัมผัสได้ถึงบางอย่างจนหน้าเห่อร้อน ผิดกับกันที่ส่งเสียงครางต่ำเมื่อมือพายสัมผัสกับตัวตนของเขา
แถมพายตอนนี้ก็เซ็กซี่จนยากจะห้ามใจแล้วด้วย
พายสวมมันจนสุด เป็นกันที่ส่งมือมาไล้วนสะโพกกลมไปมาทั้งที่พายยังไม่ลืมตา ก้านนิ้วเรียวส่งเข้าไปสำรวจภายในช่องทางสีหวานทีละนิ้ว พายตอดรัดถี่รัว แต่ความเจ็บที่ได้รับก็ทำเอาเผลอร้องเสียงหลงเหมือนกัน
พายกำลังทำอะไรอยู่นะ พายกำลังจะฆ่าตัวตาย ฮึก
กันชักนิ้วเข้าออกจนพายเผลอขย่มนิ้วกันถี่ เสียงครางหวานดังขึ้นขณะซบหน้าเข้ากับแผงอกไม่เลิก ร่างเล็กเม้มปากและจิกนิ้วลงบนแขนแกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“อ่าห์... พาย ตอดถี่ไปแล้วนะ”
“กัน อึก... พายไม่ไหวแล้ว” กันที่นั่งพิงหัวเตียงอยู่รั้งคอพายเข้ามาจูบอีกครั้ง ถอดถอนนิ้วออกไป ใช้เจลหล่อลื่นทาและรูดรั้งแก่นกายสองสามครั้งแล้วยกตัวพายขึ้นนั่งทับส่วนแข็งขืนแต่ก็ต้องเหยเกทันทีเมื่อความฝืดเคืองถาถมเข้าใส่
“อื้อ... เจ็บ...” พายซบหน้าลงกับลาดไหล่กว้าง ช่องทางรักค่อยๆกลืนกินตัวตนของกันเข้าไปทีละนิด แต่มันเจ็บจนรู้สึกถึงความอุ่นที่ไหลริน
เลือดออกจนได้...
“อ่าห์... พาย ผ่อนคลายหน่อย...” ร่างเล็กพยายามทำตาม จนในที่สุดก็กลืนกินเข้าไปจนสุด พายหอบหายใจถี่จนหน้าอกบางกระเพื่อมขึ้นลง แขนแกร่งของกันโอบร่างพายไว้และจูบซับขมับเบาๆเป็นเชิงปลอบโยน
“เจ็บ... พายเจ็บ”
“เดี๋ยวมันจะดีขึ้น... เชื่อกันนะ...” กันเชยคางพายให้มาสบตากัน พายเลียริมฝีปากที่แห้งผากก่อนจะพยักหน้าเบาๆ
กันดึงใบหน้าพายเข้ามาใกล้และทาบทับริมฝีปากลงบนกลีบปากเล็ก ดูดดุนอย่างหิวกระหายในขณะที่สะโพกก็สวนขึ้นไปจนพายครางหวือ
บทรักเริ่มต้นด้วยความเชื่องช้า แต่กลับนุ่มนวลจนพายสัมผัสได้ถึงมัน สะโพกเล็กขย่มทับส่วนแข็งขืนจนมันกลืนกินเข้าออกภายในตัวไม่หยุด จากความเจ็บปวดจนเหมือนจะตาย กลับกลายเป็นความสุขที่กันมอบให้ ความสุขที่พายเคยได้รับจากมันมาก่อน
มันกลับมาอีกครั้ง... เราได้เป็นหนึ่งเดียวกันอีกครั้งแล้ว
“อ่าห์... กัน... พายรัก อึก...” กันถอดเสื้อที่ค้างอยู่บนตัวพายออก จูบซับไปตามผิวกายขาวจนมันขึ้นรอยแดงเต็มไปหมด กันอยากให้รู้ว่าพายเป็นของกัน เป็นของกันมาตลอด
และจะไม่มีวันเป็นของใคร
“พาย อืม... คิดถึง... คิดถึงมากๆ อ่าห์...”
เสียงเนื้อสัมผัสกันน่าอาย แต่เวลานี้ไม่มีใครคิดจะสนใจอะไรอีกแล้ว เมื่อเราต่างต้องการในสิ่งเดียวกัน
ถ้าหยุดเวลาไว้ได้ พายก็อยากจะอยู่แบบนี้ตลอดไปเลย
พายดึงใบหน้าคมมาจูบ เราทำเรื่องอย่างว่ากันด้วยความรัก ถ้าหากพายต้องเสียมันไปอีกครั้ง พายคงต้องตายทั้งเป็นแน่
อยากมีคนชื่อกันตลอดไปเลย
มือหนาลูบไล้สำรวจไปทั่วผิวกาย เช่นเดียวกับพายที่ลูบไล้หน้าท้องแกร่งแผ่วเบา เราแค่อยากรู้ว่าเราเปลี่ยนไปแค่ไหน แต่เวลาก็ทำให้รู้แล้ว...
ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไป ความรักของเราก็ยังเหมือนเดิม
เหงื่อกาฬผุดขึ้นทั่วกรอบหน้าหวาน กันเช็ดมันออกให้อย่างอ่อนโยน เราส่งยิ้มให้กัน การที่เราจะเป็นของใครสักคน แล้วคนคนนั้นเป็นคนที่เรารักมันดีแบบนี้นี่เอง
พายเข้าใจแล้ว
ไม่นานเราก็ปลดปล่อยออกมาแทบจะพร้อมกัน พายซบหน้ากับไหล่กว้าง ในขณะที่กันโอบเอวเล็กไว้จนแนบชิดไม่เหลือช่องว่าง
พายหอบหายใจถี่ ความร้อนรุ่มภายในกายยังรุมเร้าจนเหมือนจะระเบิด ความคับแน่นภายล่างยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน แถมนิ้วที่ไล้วนแถวๆเอวก็ยังไม่เลิก
ร่างสูงใช้จมูกโด่งคลอเคลียบริเวณแก้มใสไปมา สูดดมความหอมทั้งที่เหงื่อโทรมกาย แต่สำหรับกันแล้วถึงยังไงมันก็หอม
พายน่ะ... หอมหวานไปหมดทั้งตัวเลย
“อื้อ... เตง จั๊กจี๋” พายย่นคอเมื่อกันเอาแต่ไถจมูกไปมาแถวๆคอไม่เลิก กันหัวเราะในลำคอก่อนจะเปลี่ยนเป็นกัดเบาๆที่คอเหมือนแวมไพร์ดูดเลือดงั้นแหละ
ฮือ พายจะบ้าตายแล้วนะ
“ฮ่าๆๆ โอ้ย อย่าทำแบบนี้ คนใจร้าย!”
“หมั่นเขี้ยว” กันยิ้มขำ พายเงยหน้ามองสบตากัน ก่อนจะโดนกันกัดจมูกเข้าให้หนึ่งที
“หอม”
“อะระ”
“พายนี่... อร่อยดีนะ” ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์แถมมาให้ด้วย ร้ายชะมัด
“จะกินอีกก็ได้นะ... พายไม่ว่าหรอก” พายยิ้มเจ้าเล่ห์กว่า กันหัวเราะพรืด พยายามแล้วที่จะกลั้นยิ้ม แต่เจอแบบนี้เข้าไปก็จะเป็นบ้าเหมือนกัน
ขี้อ่อยเหลือเกินนะ มันน่านัก...
“ถ้างั้น... กินทั้งคืนเลยได้มั้ย... ยังหิวอยู่เลย...” กันกระซิบข้างใบหู ก่อนที่เราจะสบตากันอย่างเข้าใจ และใบหน้าเราก็เคลื่อนเข้าหากันอัตโนมัติเหมือนแม่เหล็ก
“อื้อ...” เนิ่นนานที่เรามอบจูบให้แก่กัน แต่อยู่ดีๆพายก็ถูกพลิกตัวลงบนเตียง และร่างสูงก็ขึ้นคร่อมจนตัวเราหลุดออกกัน เสียงหวานครางหวือเมื่อรู้สึกเสียวที่ท้องอย่างห้ามไม่ได้
“กัน!”
“เก็บมาสี่ปีเพื่อวันนี้แหละ”
“เก็บอะไร เตงไปทำแบบนี้กับคนอื่น! เค้าไม่ได้ลืมนะ!”
“อีกแล้ว... ถ้างั้นต้องทำให้ลืมซะแล้วมั้ง ช่วยลบให้หน่อยสิครับ”
“ไม่!”
“เรารักเธอ” ดวงตาไม่เคยโกหก ซึ่งกันกำลังใช้สายตาแบบนั้นมองพาย สายตาของคนที่มีความรักแบบนั้น...
“...”
“ต่อไปนี้... ใช้เวลาด้วยกันนะพาย”
“อื้อ”
ไม่ต้องมีคำพูดอะไรต่ออีกแล้ว นอกจากใบหน้าของเราจะเคลื่อนเข้าหากัน และต่อให้วันพรุ่งนี้จะต้องเจอกับอะไร เราก็ไม่สนใจอีกแล้ว
ถ้าทำตามความต้องการของคนอื่นแล้วต้องเจ็บปวดอยู่เสมอ
ถ้างั้น... เราจะขอเลือกทำตามใจตัวเองเพื่อความสุขของเราบ้าง
อยู่ด้วยกันแบบนี้ดีจังนะ...❤️
TBC
#แรบบิทพาย
————————
อย่าลืมกลับไปเม้นและเล่นแท๊ก #แรบบิทพาย กันได้นะคะ เพื่อกำลังใจ❤️
ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยจ้า
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)