(ฮัลโหล...)
“เออ ไอ้เบ ว่าไง”
(ไอ้เหี้ยป๋า มึงรู้มั้ย...ตอนนี้เมียมึงหาตัวมึงให้วุ่นแล้ว จะทำอะไรก็รีบทำนะเว้ย กูถ่วงเวลาให้ได้ แต่ไม่รู้แม่งจะได้แค่ไหนอะดิ)
“มึงอย่าบอกชุนนะเว้ยว่ากูไปไหน เดี๋ยวเป็นเรื่อง”
(โถไอ้เหี้ย มันจะเป็นเรื่องก็เพราะมึงปิดบังมันเนี่ยแหละ)
“เออน่า มึงพาชุนกลับหอแล้วใช่มั้ย?”
(เออ กลับมาแล้ว)
“อืม”
(เดี๋ยวถ้ากูปลีกตัวไปได้จะรีบตามไป รอกูก่อนนะเว้ยไอ้สัส)
“เออๆ”
(โอเค แค่นี้ก่อน เดี๋ยวแด้สงสัย แล้วเจอกันเว้ยเพื่อน)
“อืม”
ควันวางสายจาก ‘เบ’ เพื่อนสนิทของเขา ก่อนจะเดินกลับเข้าไปภายในตัวร้านคลาเคล้าไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาอีกครั้ง
สถานบันเทิงยามค่ำคืนมีแสงสีดึงดูดให้ใครหลายคนเข้ามา ภายในตัวร้านมีเสียงดนตรีดังคลอเบาๆเนื่องจากยังเป็นช่วงหัวค่ำจึงยังไม่เน้นเสียงบีชหนักๆมากนัก แต่กลับดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างดี
ควันเดินไปยังโต๊ะโซนวีไอพีที่ตอนนี้มีเพื่อนๆของเขานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ... อิน เนียน และบีมเงยหน้ามองมาที่ร่างสูงเป็นจุดเดียวจนคนโดนมองถึงกับต้องเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“มองเหี้ยไร” เสียงทุ้มเอ่ยขณะทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวใหญ่
“ไอ้เบว่าไง ไอ้ชุนสงสัยมั้ยวะ?” อินถามขึ้นขณะยกแก้วที่บรรจุน้ำสีเหลืองอำพันขึ้นจรดริมฝีปาก
“มันบอกว่าชุนหาตัวกูอยู่ว่ะ”
“แล้วมึงก็ไม่คิดจะไลน์ตอบสักหน่อยเลย?” เนียนถามขึ้น สายตาเหลือบมองไปยังโทรศัพท์ของควันที่ร่างสูงวางไว้บนโต๊ะ หน้าจอปรากฎข้อความจากแอพพลิเคชั่นไลน์เต็มไปหมด และก็ไม่ใช่ใคร นอกจากคนรักของเพื่อนเขานั่นแหละ
“ขืนกูตอบ แม่งต้องถามกูแน่ๆว่ากูไปไหน ทีนี้ก็ไม่ได้ทำตามแผนกันพอดีดิวะ”
“แหมไอ้ป๋า มึงคิดดูนะ มึงไม่ตอบมันแบบนี้มันก็เป็นห่วงมึงแย่ดิ ถ้าเกิดมันไปแจ้งความคนหายขึ้นมาทำไงวะ” บีมพูดขณะจ้องไปที่ควันที่ตอนนี้ไม่สนใจห่าเหวอะไร นอกจากจะยกแก้วเหล้าขึ้นซด
“ถ้ากูบอก...ยังไงมันต้องห้ามกูแน่ ซึ่งกูไม่ยอมหรอก ทำมาถึงขนาดนี้แล้วนี่”
“กูบอกเลยนะ แผนมึงเหี้ยมาก เหี้ยตั้งแต่ให้กูขับรถไปชนเวนดี้แล้ว ไอ้เหี้ยเอ้ย ถ้ากูชนขึ้นมาจริงๆ กูคงได้เข้าไปกินข้าวแดงในคุกอะ” บีมเหล่ตามองหน้าตัวต้นเรื่องก่อนจะได้รับรอยยิ้มเยาะคืนกลับมา
“เดี๋ยวกูให้พ่อกูประกันมึงออกมาเอง ไม่ต้องห่วง”
“ไม่ห่วงเหี้ยไรล่ะ!!”
“เอาน่าไอ้บีม ถือว่าช่วยเพื่อน บุญกุศลนี้จะส่งผลให้มึงมีเมียชื่อซอลลี่นะเว้ย” อินตบมือลงบนบ่าบีมก่อนที่จะโดนปัดทิ้งอย่างไรเยื่อใย
“ก็เหี้ยละ พวกมึงแม่งก็เหี้ย ชงกูอยู่นั่นแหละสัส กูไม่เอา!!”
“มึงก็เข้ากันดีออกนะ อย่าปากแข็งหน่อยเลย” เนียนยิ้มกรุ้มกริ้มส่งไปให้บีม ก่อนจะได้รับนิ้วกลางคืนกลับมาเป็นของขวัญ
“ควย”
“รุนแรงสัส”
“สรุปเราจะใส่ยานอนหลับในเหล้าจริงๆใช่มั้ยวะ” บีมถามต่ออย่างสงสัย
“ตามนั้น ตอนชงก็ใส่ให้มันเนียนๆล่ะ”
“มึงก็สั่งกูอย่างเดียวอะป๋า มีรางวัลอะไรให้กูมั่งเนี่ย ทำงานหนักชิบหาย”
“เดี๋ยวให้กล้องตัวนึง รุ่นไหนมึงบอกเลย”
“จริงป่ะ! ไอ้เหี้ย ป๋าแม่งโคตรหล่ออะ กูขอเป็นเมียได้ป่ะวะ สัสเอ้ย” บีมส่งมือมานวดๆแขนควันก่อนจะโดนปัดออกอย่างรำคาญ
“มึงชื่อชุนรึไง จะเป็นเมียกูอะ”
“จบละ อนาคตการเงินมั่นคงของกู”
“เหี้ยบีมแม่งไร้สาระว่ะ นั่งเงียบๆเป็นมั้ยวะ”
“จะทำไมกูล่ะเนียน ดูแลเมียมึงไปเหอะ”
“มึงหมายถึงใคร?” อินที่กำลังหยิบถั่วลิสงกินชะงักค้างทันทีเมื่อรู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นหัวข้อสนทนา
“เอ้า ไม่ใช่ไอ้อินหรอ เมียมึงอะ”
“เมียแม่มึงสิ ไอ้ควาย!” อินเขวี้ยงถั่วใส่บีม แต่แทนที่จะสำนึก มันกลับอ้าปากรับถั่วแล้วเคี้ยวเอื้องอย่างหน้าด้านๆแทน
“ร้อนตัวเก่ง”
“มึงไม่จบ??”
“พอๆ พวกมึงจะทะเลาะกันทำไมวะ เสียงเพลงก็ดังแล้วยังต้องมาฟังพวกมึงอีก ปวดหัวไอ้สัส” ควันพูดห้ามขึ้นด้วยความรำคาญ อายุ 20 แล้วแต่ดูเหมือนอายุสมองพวกมันไม่น่าจะโตทันกันนะ
“แล้วเมื่อไหร่เมียเก่ามึงจะมาวะไอ้ป๋า นี่แม่งเกือบจะ 3 ทุ่มอยู่แล้วนะ มึงโดนเทป่ะเนี่ย”
“ยังไงก็ต้องมา รอไปก่อนเถอะ”
ควันยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปากอีกครั้ง สายตาสาดส่องไปทั่วบริเวณ แสงสีเสียงที่คุ้นเคยทำให้เขานึกสนุกขึ้นมา มันก็นานแล้วเหมือนกันที่เขาไม่ได้มาในที่แบบนี้ แต่เอาเข้าจริงเขาก็ไม่อยากมาหรอกถ้าไม่จำเป็น เพราะไอ้ดื้อของเขาคงจะไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก
“เฮ้ยๆๆๆ นั่นใช่ป่ะวะ” บีมที่นั่งอยู่ข้างควันสะกิดเขายิกๆให้ร่างสูงดู ก่อนที่สายตาคมจะสะดุดเข้ากับร่างบางของใครบางคนที่อยู่ในชุดเดรสสั้นสีแดง ขาเรียวก้าวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่รอยยิ้มหวานจะถูกส่งมาให้ควันพร้อมกับเอ่ยคำทักทาย
“ควัน... รอนานมั้ยคะ...”
“นั่งอยู่ตั้งหลายคน แม่งทักแค่คนเดียว น้ำใจงามแท้...” บีมหันไปกระซิบข้างหูอินก่อนจะโดนนิ้วชี้ปาดปากจนต้องเบ้หน้าหนี... ไอ้เหี้ย เค็มชิบหาย!
“ไม่นานครับ นั่งก่อนสิ” ควันปรายตามองเพื่อนสนิทให้ขยับออก บีมส่งยิ้มปลอมให้ก่อนจะลุกและผายมือเชื้อเชิญร่างบางให้ไปนั่งแทนที่ตัวเอง
“ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ะ สบายดีใช่มั้ยคะ”
“อืม”
“มาหาเวนดี้แบบนี้...แฟนไม่ว่าเอาหรอ?” เวนดี้ถามขึ้นขณะเอื้อมมือไปรับแก้วที่บรรจุของเหลวสีอำพันจากบีมอย่างไม่ใส่ใจนัก
“ช่างสิครับ...แค่ได้เจอเวนดี้ก็พอ ผมไม่สนคนอื่นหรอก :)”
“มึงอัดเสียงไว้นะอิน เดี๋ยวกูเอาไปให้ไอ้ชุนฟัง รับรอง...ไอ้ป๋าหัวแบะแน่” บีมกระซิบข้างหูอิน ก่อนจะโดนสายตาอาฆาตมาจากที่นั่งฝั่งตรงข้ามจนหุบปากแทบไม่ทัน
“อยากดื่มอะไรอย่างอื่นมั้ย? สั่งได้นะ”
“มื้อนี้ต้องให้ดี้เลี้ยงสิคะ ควันห้ามออกเลยนะ ไม่งั้นดี้จะโกรธ”
“ฮ่าๆ ไม่ได้หรอก ผมเป็นผู้ชาย จะให้ผู้หญิงมาเลี้ยงได้ไง”
“ได้สิคะ ก็ดี้บอกแล้วไง ดี้อยากเลี้ยงขอบคุณ”
“ถ้าอยากจะตอบแทนจริงๆ... ขอเป็นอะไรที่มากกว่าเหล้าดีกว่านะ...” ควันก้มลงไปกระซิบข้างใบหูเล็กให้ได้ยินกันสองคน ใบหน้าหวานขึ้นสีเล็กน้อยก่อนจะส่งมือเล็กไปตีที่หน้าขาของร่างสูงแผ่วเบาแล้วยกแก้วขึ้นจรดริมฝีปากบาง
ควันแสยะยิ้มลับหลังร่างบาง สายตาคมเหลือบมองไปยังกลุ่มเพื่อนที่กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสีหน้าพะอืดพะอมกับคำที่ร่างสูงเอ่ยจนควันต้องขยับปากแบบไม่ออกเสียงตอบกลับไปให้เป็นของฝาก
‘ควย’
เสียงเพลงยังดังคละเคล้าไปกับผู้คนมากมายที่เริ่มเข้ามาในร้านมากขึ้นเรื่อยๆ เวลาผ่านไปสักพัก มือเรียวก็เริ่มลูบไล้ไปตามขาแกร่งไล่จนมาถึงต้นคอ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นการโอบเอาไว้แทน
สายตาหวานปรือเปรอจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์จ้องสำรวจใบหน้าคมก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปากหนา ใบหน้าหวานขยับเคลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าคมจนระยะห่างค่อยๆน้อยลงจนแทบจะเหลือศูนย์...
“เดี๋ยวสิครับ...” ก้านนิ้วเรียวแตะลงที่ริมฝีปากบางของเวนดี้แผ่วเบาก่อนที่ริมฝีปากจะแตกกันในเสี้ยววินาที เวนดี้ชะงักหน้าออกด้วยความสงสัย แต่กลับได้รับรอยยิ้มอบอุ่นจากร่างสูงมาแทน
“ทำไมคะ...?”
“อดใจรอหน่อย... ตรงนี้คนเยอะ”
“อะไร...ปกติก็ไม่เห็นแคร์นี่คะ”
“ฮ่าๆ อย่าใจร้อนสิครับ ยังไงคืนนี้...เราได้สนุกกันแน่ๆ”
ร่างสูงดันกายบางออกห่าง มือหนาหยิบแก้วเหล้าขึ้นซดอีกครั้งก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นข้อความของคนรักที่ถูกส่งมาอีกครั้ง... ขอโทษนะ แต่มาถึงขนาดนี้ก็คงถอยไม่ได้แล้ว...รอก่อนนะ...ไอ้ดื้อ
เข็มนาฬิกาเดินไปไม่นาน ร่างบางที่เพิ่งจะดื่มไปเพียงไม่กี่แก้วกลับโงนเงนจนแทบทรงตัวไม่อยู่ มือบางเกาะไหล่หนาเอาไว้แน่น ก่อนเสียงหวานจะเอ่ยแผ่วเบา
“ควันคะ... พาดี้ไปเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ย”
“เป็นอะไรครับ? ไหวมั้ย...”
“เริ่มมึนๆแล้วค่ะ แปลกจัง...”
“งั้นไปล้างหน้าหน่อยมั้ย?”
“ค่ะ...”
ควันยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะประคองร่างบางที่เริ่มไม่ได้สติเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก ร่างสูงหันไปพยักหน้าให้เพื่อนทั้งสามคนของเขาก่อนจะได้รับการกระทำเดียวกันคืนจากทั้งสามคนเช่นกัน
หึ ในที่สุด...ก็ถึงเวลาสักที นึกว่าต้องรอถึงพรุ่งนี้เช้าแล้วซะอีก
“ควัน...รอเวนดี้แปป...นึงนะคะ อ่า มึนชะมัด”
“ผมรอข้างนอกนะครับ”
“ค่ะ...อ๊ะ”
เวนดี้เดินไปเพียงไปกี่ก้าวกลับเซกลับมาสู่อ้อมอกแกร่งอีกครั้ง แขนแกร่งโอบรอบเอวบางอย่างเร็วด้วยความตกใจ เวนดี้เงยหน้ามองร่างสูงเล็กน้อยก่อนจะรั้งใบหน้าคมลงมาจรดริมฝีปากกับกลีบปากหนาอย่างรวดเร็ว
“!!” ควันชะงักค้างก่อนจะรีบผลักร่างบางออกอย่างเร็ว ไม่นานเวนดี้ก็หมดสติลงเพราะฤทธิ์ของยานอนหลับภายในอ้อมแขนของร่างสูง
ควันถอนหายใจขณะยังประคองร่างบางทีไร้สติไว้อยู่ คนที่เดินผ่านไปผ่านมาส่งสายตามองทางพวกเขาอย่างงงๆในท่าทางของทั้งคู่ ร่างสูงได้แต่ส่งยิ้มบางให้และกระชับคนในอ้อมกอดแน่น ทำเหมือนว่าเขาเป็นแฟนกันเพื่อความแนบเนียน
“ช็อตจูดู๊บกันเมื่อกี้กูถ่ายทันนะ มึงโดนเจื๋อนแน่ไอ้ป๋า กูพูดแค่นี้...” บีมที่เดินตามออกมาหัวเราะร่าอย่างมีความสุขที่ได้อยู่เหนือเพื่อนตัวเอง แน่ล่ะ...เขาเห็นช็อตที่ร่างบางจูบไอ้ควันเต็มๆ บอกได้คำเดียวว่าถ้าไอ้ชุนรู้ มีหวังบ้านแตกกันไปข้างนึงแน่
“มึงลองเอาไปให้มันดูดิ กูฆ่ามึงแน่”
“กลัวตายห่าละ แลกกับความสะใจ ถึงตายก็ยอมว่ะ”
“ไอ้เหี้ยบีม...”
“เอาน่า เร็วๆเข้าเหอะ เดี๋ยวยาก็หมดฤทธิ์ก่อนหรอก” เนียนที่เงียบฟังอยู่นานเอ่ยขึ้นขัดจังหวะ ควันพยักหน้ารับก่อนจะอุ้มร่างบางไว้ในอ้อมแขนและก้าวขาไปยังชั้นสองของบาร์ที่มีห้องรับรองสำหรับแขกที่ต้องการจะพัก เรียวขายาวก้าวไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องเบอร์ 7 อินที่เดินตามมาใช้กุญแจที่เก็บไว้ในกระเป๋ากางเกงออกมาไขห้องและเปิดออกให้ร่างสูงเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว
พรึบ
ไฟภายในห้องถูกเปิดขึ้นโดยฝีมือของเนียน ร่างสูงวางเวนดี้ลงบนเตียงอย่างแรงก่อนจะถอยออกมามองผลงานชิ้นโบว์แดงด้วยใบหน้าครุกรุ่น
“เอาไงต่อวะป๋า” อินถามเมื่อทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
“พวกมึงรุมโทรมมันดิ๊”
“เหี้ย!/บ้า!!/เหี้ยป๋า!!” ทั้งสามคนประสานเสียงกันอย่างมิได้นัดหมาย มึงจะบ้าเรอะ สั่งเหี้ยอะไรไม่สั่ง เสือกสั่งให้รุมโทรมผู้หญิงเนี่ยนะ ต่อให้เลวยังไงก็ไม่ทำเรื่องเหี้ยขนาดนั้นป่ะวะ!
“เอ้า ไม่ได้หรอวะ?”
“ได้ก็เหี้ยละ นี่มันเกินแผนแล้วไอ้สัส มึงไม่เคยดูล่า 2017 หรอ ขืนรุมโทรมแล้วแม่งมาหั่นเจี๊ยวกูทำไง ประเทศชาติยังต้องการบุคคลคุณภาพแบบกูอยู่นะเว้ย!!” บีมพ่นคำด่าออกมาแบบไม่พักหายใจ เรื่องอะไรล่ะ คนหล่อแบบเขาก็ต้องช่วยชาติสืบสกุลสิวะ ยังไม่อยากดับอนาคตตัวเองตอนนี้โว้ยย
“เริ่มจากอะไรก่อนดีวะ”
“ถ้างั้น...” เสียงทุ้มเอ่ยแผ่วเบา ขายาวก้าวเข้าไปประชิดตัวร่างบางที่นอนไม่ได้สติก่อนจะเอื้อมมือไปปลดชุดเดรสออกโดยมีสายตาของเพื่อนทั้งสามคนจ้องแบบไม่กระพริบ
“เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้ป๋า มึงทำไรวะ” อินรั้งแขนเพื่อนตัวดีเอาไว้ก่อนที่มันจะถอดชุดเดรสสีแดงนั่นออก ควันจิ๊ปากด้วยความรำคาญ สายตาคมตวัดมองอินอย่างกับจะจับแดก
“มึงจะห้ามทำเหี้ยไรวะ ทำให้เสร็จๆไปจะได้กลับ”
“ไม่ไง ที่มึงล่อเวนดี้ออกมาคือจะเอามาปล้ำจริงหรอวะ?”
“มึงจะบ้ารึไง ขืนกูทำงั้นไอ้ชุนได้ฆ่ากูทิ้งพอดี”
“เอ้า แล้วมึงจะทำอะไรแน่ ทำไมต้องถอดเสื้อด้วยวะ”
“อย่าโง่... ในเมื่อมันใส่ร้ายชุนของกูได้ กูก็ใส่ร้ายมันได้เหมือนกัน หึ” ควันแสยะยิ้มก่อนจะสะบัดแขนที่โดนอินจับเอาไว้ออกจากการเกาะกุม เพื่อนทั้งสามคนไม่มีใครปริปากพูดอะไรออกมาอีก บอกเลยนะ ใครกล้าขัดใจไอ้ป๋านี่มึงฆ่าตัวตายชัดๆ เวลาโกรธหรือไม่พอใจอะไรนะมึง... ตายสถานเดียว บอกได้แค่นี้
“ไอ้บีม...มึงไปนอนกอดมันดิ๊” ควันออกคำสั่ง
“ฮะ!? กูหรอวะ!!”
“เออ ก็มึงโสดนี่หว่า มึงนั่นแหละ เหมาะสุดแล้ว”
“แล้วไอ้อินกับไอ้เนียนไม่โสดตรงไหน!!”
“เออ กูไม่โสดตรงไหน” อินชี้นิ้วเข้าหาตัวทันทีขณะสายตายังจับจ้องไปที่ควัน
“หรือมึงจะไปนอนกอดเวนดี้ล่ะไอ้อิน”
“ได้ กูทำเองก็ได้”
“ไม่ได้!” เสียงเข้มดังขัดมาจากข้างหลังจนคนที่เหลือหันไปมองเป็นตาเดียว เนียนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเผลอพูดเสียงดังออกไปก็กระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะรีบพูดแก้ตัวเพื่อกลบเกลื่อน
“หมายถึง...ไอ้บีมแหละเหมาะแล้ว ขืนเอาแขนก้างๆแบบไอ้อินไปกอดแม่งจะไม่น่าเชื่อถือไง”
“หึ สีข้างถลอดแล้วนะไอ้เนียน”
“ถลอกเหี้ยไรควัน อยากทำไรก็รีบๆเข้าเหอะสัส”
“สรุปก็ต้องเป็นกู?” บีมชี้นิ้วเข้าหาตัวอีกคน สุดท้ายหวยก็ต้องมาออกที่ไอ้บีมอีกเหมือนเดิม ที่ทำๆไปนี่แม่งจะคุ้มกับกล้องตัวนึงมั้ยวะถามจริง ใช้งานกูเยี่ยงทาสเลยสัสป๋า!
“ก็คงงั้น”
“เฮ้อ” บีมถอดเสื้อเชิ้ตสีดำออกให้พ้นตัวก่อนจะเคลื่อนตัวไปนอนกอดเวนดี้ที่ยามนี้เหลือเพียงชุดชั้นในแบบเกาะอกเท่านั้น ควันล้วงเอามือถือของร่างบางออกมาและกดเข้าโหมดกล้อง ก่อนจะถ่ายรูปไว้สองสามรูป
“พอยังวะ เดี๋ยวกูอดใจปล้ำไม่ไหวนี่เป็นเรื่องเลยนาา”
“เออ พอละ มึงออกไปเลยไป”
“เนี่ย เพื่อนไง พอใช้งานเสร็จก็ไล่เลย ซาบซึ้งใจ”
“บ่นเหี้ยไรทั้งวันวะ ไม่เหนื่อยหรือไง”
“จะทำไมกูล่ะเนียน”
“งั้นก็แล้วแต่มึงเหอะ”
ควันกดเข้าไปในคลังรูปเพื่อเช็ครูปที่ถ่าย ก่อนจะพบว่าในนั้นไม่ได้มีแค่รูปที่เขาเพิ่งถ่ายไปเท่านั้น แต่กลับมีคลิปอนาจารมากมายอยู่ด้วย ทุกคลิปไม่ใช่คลิปที่ถูกโหลดมาจากอินเตอร์เน็ตหรือตามเว็บ แต่เป็นคลิปที่ร่างบางเป็นคนถ่ายขณะมีอะไรกับผู้ชายมากหน้าหลายตาต่างหาก...นี่มัน...หึ
“ยิ้มไรวะป๋า?” อินถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นรอยยิ้มของร่างสูง
“แปลก... ตัวเองทำเรื่องน่าอายขนาดนี้แท้ๆ แค่กลับใส่ร้ายคนที่ไม่ได้ทำแบบหน้าด้านๆ ผู้หญิงสมัยนี้แม่งน่ากลัวว่ะ กูยอมจริงๆ”
“ทำไมวะ?” บีมชะโงกหน้าไปดูมือถือที่ควันถืออยู่แล้วถึงกับเบิกนาโพลงทันทีที่เห็นคลิปพวกนั้น บ๊ะ นี่มันสะสมแต้มแข่งกับแสตมป์เซเว่นเหมือนกันหรอเนี่ย
“โอ้โห นี่มันอะไรกันวะเนี่ย กูนึกว่าคลังหนังโป๊ของไอ้เนียนซะอีก”
“อ่าวไอ้สัส ทำไมต้องพาดพิงกูวะ”
“กูยืมมึงดูบ่อยไง จะไม่ให้พูดถึงเลยก็เป็นไปไม่ได้ 5555”
“ตีนกูนี่”
“แบบนี้สิ ถึงค่อยสนุกหน่อย” ควันแสยะยิ้มอีกครั้งก่อนจะหยิบมือถือของตัวเองออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วถ่ายข้อมูลจากเครื่องของเวนดี้เข้าเครื่องตัวเอง
“ทำอะไรวะ”
“แบล็คเมล์”
“แบล็คเมล์??”
“ถ้ามันไม่เลิกยุ่งกับชุน กูจะปล่อยคลิปนี้ลงโซเชียลแม่งให้หมด”
“ไอ้เหี้ย...” อินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ตั้งแต่รู้จักกันมาก็พอจะรู้นะว่าป๋าแม่งเหี้ย แต่ไม่เคยเห็นเป็นขนาดนี้มาก่อน นี่แม่งปีศาจชัดๆเลยนี่หว่า ดีนะที่เป็นเพื่อนมัน ไม่งั้นคง... บรื๋อ~
“มึงล่อมาซะเยอะ มึงจะทำแค่นี้หรอวะ ถ่ายรูปแล้วก็จบงี้?” เนียนขัดขึ้น
“ถ่ายแค่นี้จะไปได้อะไร ของแบบนี้ต้องแชร์ให้คนอื่นรับรู้สิวะ :)”
“มึงจะทำอะไรอีก กูชักกลัวมึงแล้วนะป๋า” อินเผลอกำมือแน่นเมื่อเจอกับสายตาของเพื่อนตัวเองที่เหมือนปีศาจเข้าไปทุกทีๆ
“เดี๋ยวรอกูแปป กูขอโพสต์อะไรสนุกๆก่อน”
“โพสต์อะไร?”
“ไม่มีไรมากหรอก แค่เบาๆ หึ”
ปึง ปึง ปึง
เสียงเคาะประตูจากด้านนอกเรียกความสนใจของทั้งสี่คนให้หันไปมองอย่างตื่นตระหนก บีมทำหน้าเลิ่กลั่กเพราะกลัวจะเป็นคนอื่นที่สงสัยการกระทำของพวกเขาแล้วตามขึ้นมาดู เพราะถ้าาเป็นอย่างนั้น เขาคงได้กินข้าวแดงจริงๆแน่
“เดี๋ยวกูไปดูเอง” ควันพูดขึ้นและไม่รอความคิดเห็นจากใคร ร่างสูงก้าวเข้าไปใกล้ประตูห้องก่อนจะส่องตาแมวดู
“ใครวะ”
“...” ร่างสูงไม่ตอบ แต่กลับเปิดประตูออกอย่างแรงจนเห็นบุคคลผู้มาใหม่
“ไอ้เหี้ยเบ!!!” บีมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เห็นหน้าเพื่อนร่วมกลุ่มอีกคน ดีนะที่เป็นไอ้เบ นี่ถ้าเป็นตำรวจหรือรปภ.เขาคงได้ถ่ายแบบเซ็ตใหม่ในคุกแน่ๆ
“โอ้ยไอ้เหี้ย กว่ากูจะปลีกตัวออกมาจากไอ้แด้ได้ เกือบจองโลงแล้วไอ้สัส”
“แล้วชุน...ว่าอะไรมั้ยวะ?”ร่างสูงเอ่ยเสียงแผ่ว
“จะว่าอะไรล่ะ แม่งก็ตามหาตัวมึงน่ะสิวะ ที่กูออกมาได้ก็เพราะไอ้แด้ให้มาตามหาตัวมึงเนี่ย ไม่งั้นคงปลีกตัวออกมาไม่ได้แน่ๆ” เบยกแขนขึ้นปาดเหงื่อกาฬที่ผุดขึ้นตามใบหน้าอย่าลวกๆ
“แล้วไงเนี่ย ทำอะไรกันไปถึงไหนแล้ววะ ทักไลน์มาก็ไม่ตอบกูสักตัว”
“จะเสร็จละ เหลือแค่โพสต์แค่นั้น อันที่จริงกูบอกให้พวกแม่งรุมโทรมมัน แต่พวกแม่งไม่ยอมทำ”
“มึงฟังความคิดเพื่อนมึงไว้นะเบ คิดเหี้ยอะไรไม่คิด จะให้พวกกูรุมโทรมผู้หญิง สาธุเถอะไอ้สัส” อินบ่นพลางเบ้หน้าใส่ควันที่ยังคงกดมือถือยุกยิกๆไม่หยุด
“ฮ่าๆๆ เหี้ยละป๋า มึงอย่าโหดมากนักเลย กูกลัว”
“โพสต์เสร็จยังวะ กูเริ่มมึนๆละ เหล้าเข้าปากไปเยอะเลยสัส กว่าจะได้กระทำการอุกอาจ”
“พูดเหี้ยไรเนี่ยเนียน อุกอาจห่าไร” อินด่าด้วยน้ำเสียงปนขำ
“เสร็จละ” ควันแสยะยิ้มก่อนจะโยนมือถือเวนดี้ลงกับเตียงอย่างไม่ใยดี
“แล้วเวนดี้นี่เอาไงวะ?”
“ปล่อยไว้งี้แหละ เดี๋ยวตื่นมามันก็ทักกูมาเอง”
“ทักมาแล้วไงต่อ”
“ก็ถ้ามันไม่จบ กูจะปล่อยคลิปแม่งให้หมด รับรอง...ดังสมใจแน่ หึ”
“เหี้ย... สาธุๆๆๆ ขอบคุณตัวกูที่ไม่เป็นศัตรูกับมึงนะป๋า สาธุๆๆ” ควันตบหัวบีมไปหนึ่งฉาดฐานพูดจาไร้สาระ บีมลูบหัวตัวเองป้อยๆก่อนจะส่งเท้าไปเตะควันเบาๆ จนร่างสูงเผลอหัวเราะออกมา
“งั้นมึงรีบกลับไปหาเมียมึงเลย ตอนนี้คงพิโรธขั้นสุดแล้ว กูบอกแค่นี้”
“เหี้ย... กูตายแน่เลยว่ะ ฮ่าๆๆ”
“ยังจะมาหัวเราะอีกสัส”
“กูอวยพรให้มึงนะป๋า ขอให้โดนเมียเจื๋อนทิ้งนะครับ” บีมตบบ่าควันเบาๆเป็นเชิงปลอบ ก่อนจะเจอเข้ากับสายตาคมที่จ้องเหมือนจะกินเลือดเนื้อ มือหนาจึงค่อยๆยกออกจากบ่าเบาๆ
“ก็หวังว่ากูจะมีชีวิตรอดกลับมานะ เฮ้อ”
สี่ทุ่มครึ่งก็แล้ว...เฮ้อ
ร่างเล็กที่นั่งรอคนรักอยู่ภายในคอนโดหรูมาไม่รู้กี่ชั่วโมงถอนหายใจเป็นรอบที่สามล้านได้หลังจากพยายามติดต่อไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับเลยสักทาง หรือเขาควรจะไปแจ้งความจริงๆวะ แต่มันยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงเลยนี่หว่า แจ้งไปก็เท่านั้นแหละ ตำรวจก็ยังไม่ทำอะไรอยู่ดี...เฮ้อ
ติ๊ด
เสียงแตะคีย์การ์ดเรียกความสนใจจากร่างเล็กที่นั่งรออยู่บนโซฟาในห้องรับแขกได้เป็นอย่างดี ควันเปิดประตูออกช้าๆก่อนจะก้าวเข้ามาภายในตัวห้องเงียบๆ
ชุนเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปหาร่างสูงทันทีก่อนจะกระโดดกอดควันอย่างแรงจนคนตัวโตกว่าเซไปด้านหลัง
“มึงไปไหนมา!! มึงรู้มั้ยเนี่ยกูเป็นห่วงมึงแค่ไหน โทรไปก็ไม่รับอะ ทักไลน์ไปก็ยอมตอบ! มึงเป็นอะไร เจ็บตรงไหนมั้ย หรือว่าไปมีเรื่อง? ไม่ได้เกิดอะไรไม่ดีใช่มั้ย??” ชุนพ่นคำออกมาแบบไม่พักหายใจ มือเล็กปัดป่ายไปตามร่างกายแกร่งจนร่างสูงเผลอยิ้มในการกระทำดังกล่าว นี่ถ้าส่งร่างเล็กไปแข่ง Show me the money Thailand เห็นทีคงจะได้เป็นแชมป์เลยล่ะมั้งเนี่ย
“ใจเย็น กูยังอยู่ดี”
“มึงไปไหนมา!! กู...ฮึก กูนึกว่ามึงเป็นอะไรไปแล้วนะเว้ย มึงตอบกูสักนิดเลยก็ไม่ได้หรอฮะ!” น้ำตาหยดเล็กไหลออกจากดวงตาคู่สวยอย่างสุดจะกลั้น ควันเห็นแบบนั้นเลยรวบตัวร่างเล็กเข้ามากอดและลูบหัวเบาๆ
“โอ๋ๆๆ ไม่เอาไม่ร้อง ร้องไห้อีกแล้วนะเด็กขี้แย”
“ก็มึงอะ!... ฮึก...”
“เป็นห่วงกูหรอ”
“ห่วงหมามั้ง กูนึกว่าไปกวนตีนใครแล้วโดนฆ่าหมกป่าแล้วด้วยซ้ำ!!” ชุนกอดตอบควันแน่น มือเล็กทุบหลังควันหนึ่งทีด้วยความโมโหจนควันเผลอหัวเราะออกมาเบาๆ
“นี่ไง ไม่ได้โดนฆ่าแต่อย่างใด ครบ 32 น้องชายยังใช้งานได้ดีเหมือนเดิม”
“มึงนี่นะ...เวลาแบบนี้ยังจะหื่นอีก! ไอ้ไก่หื่น!!” ชุนดันตัวออกจากอ้อมแขน สายตาจ้องมองไปยังร่างสูงอย่างพิจารณา จมูกเจ้ากรรมกลับได้กลิ่นแปลกๆออกมาจากตัวร่างสูงซะได้
“มึง...ไปกินเหล้ามา!?”
“อะ...เอ่อ...” ควันหลบสายตาจับผิดทันทีก่อนจะโดนมือเล็บจับหน้าให้หันมาสบกันอีกครั้ง
“บอกมา...มึงไปทำอะไรมา แล้วโทษหนักจะกลายเป็นเบา”
“เอาจริง?”
“จริง กูจะฆ่ามึง”
“ฆ่ากูได้หรอวะ ขนาดกูหายไปยังร้องไห้ไปเผาเต่าเลย เด็กขี้แย”
“เดี๋ยวเถอะมึง จะตอบดีๆหรือจะตอบทั้งน้ำตา”
“เมียโหดจังวะ”
“เร็วๆ สารภาพมาให้หมด”
“ไปกินเหล้า...กับพวกไอ้เนียน”
“แค่นั้น?”
“...”
“ควัน...”
“...”
“งั้น...เรื่องนี้...ก็ไม่ใช่มึงที่ทำน่ะสิ...?” ร่างเล็กหยิบมือถือขึ้นมาก่อนจะโชว์หน้าจอที่ปรากฏข้อความจากเพจแอนตี้ที่ร่างสูงเป็นคนพิมพ์กับมือ ควันจ้องสักพักก่อนจะตีเนียนทำหน้าตาไม่รู้เรื่องรู้ราวใส่คนรักไป
“ไม่รู้”
“อย่าโกหกกูนะ ถ้ามึงพูดความจริงกูจะไม่โกรธ”
“...”
“เร็วๆ”
“ไม่โกรธแน่นะ”
“เออ”
“กู...ไปเจอเวนดี้มา”
“นั่นไง!! เรื่องจริงสินะ!” ร่างเล็กทำหน้าเหมือนตัวพูรินกำลังโกรธ มือเล็กเท้าสะเอวอย่างหาเรื่อง แต่ในสายตาของควันกลับมองว่ามันน่ารักมากกว่าน่ากลัวซะอีก
“จะฟังต่อป่ะล่ะ หรือรู้แค่นี้พอ”
“เอาเรื่องจริงทั้งหมดเลย ห้ามปิดบังกู ขอละเอียดๆเลยด้วย”
ควันถอนหายใจยาว ยังไงเขาก็คงปิดร่างเล็กไม่ได้จริงๆนั่นแหละ แต่ก็นะ รู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายยังไงก็ต้องเล่า แต่ถ้าบอกก่อนทุกอย่างก็คงล่มไม่เป็นท่า เพราะชุนคงไม่ปล่อยให้เขาไปทำเรื่องแบบนั้นแน่ๆ
ควันดึงแขนชุนไปนั่งที่โซฟาก่อนจะค่อยๆเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชุนฟัง แน่นอนว่าเขาข้ามช็อตที่จูบกับเวนดี้ไปเนื่องจากไม่อยากให้เกิดปัญหา คนตัวเล็กนั่งฟังด้วยสีหน้านิ่งๆไม่แสดงอารมณ์ใดๆ เมื่อควันเล่าจบ ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
“...”
“...”
“ไม่ด่ากูหรอ”
“ด่าไม่ออกเลย”
“ง่ะ”
“มึงไปทำลายชีวิตคนคนนึงแล้วนะ รู้ตัวยัง”
“ก็มันทำมึงก่อน กูทำคืน ก็หายกัน”
“หายกันอะไร มึงกำลังสร้างกรรมเพิ่มรู้ตัวป่ะ”
“ช่างมันดิ แค่ได้แก้แค้นให้มึงกูก็พอใจละ”
“เฮ้ออออ”ชุนถอนหายใจยาว ดวงตาหวานสบเข้ากับแฟนตัวดีของเขาที่ไม่มีทีท่าสำนึกความผิดสักนิด ก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นรอยลิปสติกสีที่ติดอยู่ที่ปกเสื้อเชิ้ตสีขาว... เดี๋ยวนะ...
“ควัน...”
“ฮะ?”
“มึงเล่าไม่หมดใช่มั้ยวะ”
“ละ...เล่าอะไร”ร่างสูงหลบสายตาในขณะที่โดนจ้องจับผิดไม่เลิก
“มึงกับเวนดี้...ทำอะไรกัน”
“ฮะ!? บ้า ไม่ได้ทำอะไรเลย”
“จริง?”
“จริง”
“แล้วไอ้รอยลิปนี่มันคือยังไงวะ บอกกูทีดิ๊”
ชุนจับปกเสื้อขึ้นมาเหมือนการกระชากคอเสื้อ สาบานเลยถ้าเป็นคนอื่นทำแบบนี้มีหวังเขาสวนต่อยไปแล้ว ติดที่นี่คือเมียที่เขาแสนจะเทิดทูล กระชากให้เสื้อขาดก็ไม่ด่า ไม่ว่า แต่ถ้าเสื้อขาดแล้วก็กระชากกางเกงต่อด้วยก็ดีนะ...อ่า คิดเหี้ยอะไรวะเนี่ย
“แค่เกือบๆจูบเฉยๆ แต่เค้าห้ามทันนะ” ควันส่งสายตาปริบๆไปให้ชุนที่เหล่ตามองอย่างจับผิด
“เอาความจริง ความจริงแบบจริงๆเลย ตกลงจูบหรือไม่จูบ”
“...” ควันเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไอ้เหี้ย... เคยดูหนังที่เมียจับโกหกผัวตอนไปมีเมียน้อยมาเยอะเหมือนกัน แต่พอเจอกับตัวแล้วแม่งหวั่นใจจริงๆ เหมือนชะตาจะขาด เพิ่งเข้าใจหัวอกเขาวันนี้เอง...
“จูบ หรือไม่ได้จูบ”
“จะ...จูบ”
“....”
“แต่กูไม่ได้เป็นคนเริ่ม สาบานเลย ถามไอ้อิน ไอ้บีม ไอ้เนียนได้ กูไม่ได้ตั้งใจ”
“...”
“จริงๆนะ”
“กูงอน!!!”
“เดี๋ยว...!!” ชุนผุดลุกออกจากโซฟาทันที มือหนาคว้าตัวร่างเล็กมานั่งบนตักก่อนจะล็อกไม่ให้ร่างเล็กขยับหนี
“ไม่รู้ๆๆๆ กูโมโห มึงแม่ง! ปล่อยกูเลย”
“กูไม่ได้ตั้งใจ จริงๆนะเว้ย สาบานๆๆๆ กูไม่ได้อยากจูบใครเลย ถ้าไม่เป็นปากมึง กูยอมไปจูบตูดหมาดีกว่าอีก”
“เว่อร์”
“เรื่องจริง... อย่าโกรธน้าาา ขอโทษ”
“ทีงี้กูไม่เห็นโมโหใหญ่เท่ามึงตอนเห็นกูจูบกับดิมเลยสักนิด”
“มึงพูดถึงมันทำไม” น้ำเสียงออดอ้อนเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้างทันทีเมื่อชื่อของบุคคลที่สามถูกเอ่ยออกมา
“กูแค่จะบอกว่ากูโกรธมึงแบบนั้นนั่นแหละ!!”
“กูขอโทษ ขอโทษ” ควันซบหน้าลงกับแผ่นหลังบางอย่างรู้สึกผิด แขนแกร่งโอบรัดร่างเล็กไว้แน่นแต่กลับถูกมือเล็กแกะออกอย่างแรง
“ปล่อย”
“มึงอย่าโกรธกูดิ”
“ปล่อยก่อน”
“ชุน...”
“เร็วๆ อย่าให้กูโมโหกว่านี้นะ”
ควันถอนหายใจก่อนจะคลายอ้อมกอดให้คนตัวเล็กลงไปยืนบนพื้นได้สำเร็จ
ชุนหมุนตัวกลับมายืนจ้องหน้าควันนิ่ง สีหน้าของร่างสูงตอนนี้หงอยสนิทชนิดว่าหมายังหงอยไม่เท่า ชุนเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะปีนกลับขึ้นไปนั่งตักควัอีกครั้ง ร่างเล็กวาดแขนไปโอบรอบคอร่างสูงที่ยังทำหน้างงๆกับสถานการณ์ตรงหน้า
“อะ...อะไรวะ”
“กูไม่ยอม”
“ไม่ยอมอะไร?”
“กูต้องลบรอยให้หมด”
“ฮะ...อื้ม...” ยังไม่ทันได้เอ่ยคำพูดใดๆ ริมฝีปากเล็กก็ช่วงชิงลมหายใจของร่างสูงไปเสียก่อน ชุนละเลียดริมฝีปากไปตามกลีบปากหนา ลิ้นเล็กซุกซนตวัดเลียและขบเม้มแผ่วเบาเพื่อให้ร่างสูงเปิดทางให้
ควันที่ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ตรงหน้ามากนักกลับส่งมือออกไปโอบเอวเล็ก มืออีกข้างประคองใบหน้าหวานและเป็นฝ่ายส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจภายในโพลงปากหวานแทน
คนตัวเล็กเผลอหลุดขำออกมาเบาๆเมื่อตอหนวดของร่างสูงถูไถบนใบหน้าหวานจนเขารู้สึกจั๊กจี้ ควันที่ได้ยินดังนั้นจึงค่อยๆถอนจูบออก สายตาคมจ้องมองใบหน้าหวานที่ขำคิกคักคนเดียวด้วยความสงสัย
“หัวเราะอะไรไอ้ดื้อ”
“จั๊กจี้อ่ะ คิก”
“จั๊กจี้อะไรอีก”
“หนวดมึงง่ะ จั๊กจี้”
“ฮะ...แบบนี้หรอ?” ควันก้มลงไปฟัดดวงหน้าหวานแล้วเอาเคลาหนวดถูๆไปตามใบหน้าและลำคอจนชุนหัวเราะคิกคัก มือเล็กดันตัวควันออกห่างเพราะทนความสยึมกึ๋ยนี้ไม่ไหว
“ฮ่าๆๆ ควันมึงออกไปเลย โอ้ย ฮ่าๆๆ มึง ฮือ กูจี๋”
“เด็กดื้อมันต้องโดนลงโทษ” ควันยังแกล้งคนตัวเล็กไม่เลิกจนเสียงหัวเราะดังประสานกันก่อนที่มือเล็กจะส่งไปบีบคอร่างสูงให้หยุด เพราะตัวเองขำจนปวดท้องไปหมดแล้ว
“ฮ่าๆๆ พอแล้ววววว โอ้ย จี๋ๆๆๆ”
“อะๆ ไม่แกล้งละ หึหึ”
“ไปโกนหนวดเลยไป๊”
“โกนให้หน่อยดิ”
“มือก็มี ทำเองดิ”
“มือเปลี้ยกระทันหันว่ะ ทำให้หน่อยสิ :)” ควันยกยิ้มจนคนมองเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ มือเล็กส่งไปลูบหัวร่างสูงเบาๆก่อนจะลุกออกจากตักร่างสูงและเอื้อมไปดึงแขนแกร่งให้ลุกตาม
“ไปไหน”
“ก็ไหนว่าให้โกนหนวดไง”
“จะโกนให้หรอ”
“เออ จั๊กจี้อะ ไม่ไหว”
“ฮ่าๆๆ มึงนี่นะ”
ชุนก้าวเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ลืมที่จะดึงร่างสูงให้เดินตามมาด้วย
ชุนเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมา ก่อนจะชุบน้ำให้ผ้าหมาดๆ มือเล็กล็อกคอร่างสูงเข้ามาใกล้และใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าให้ร่างสูงเบาๆ
มือเล็กเอื้อมมือไปหยิบครีมโกนหนวดบนเคาน์เตอร์มาก่อนจะบีบลงบนมือเล็กเบาๆ ควันมองการกระทำของร่างเล็กทุกการเคลื่อนไหว ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อยเมื่อมือเล็กค่อยๆปาดครีมทั่วผิวหน้าของเขาเริ่มจากใต้คางจากคอไปจนถึงใบหน้าคม
“อุ้มหน่อย” ชุนอ้าแขนออกเป็นเชิงว่าให้ร่างสูงอุ้ม ควันเห็นดังนั้นจึงอุ้มร่างเล็กขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์เพื่อให้ชุนโกนหนวดได้สะดวกขึ้น มือเล็กเอื้อมไปหยิบที่โกนหนวดมาก่อนจะค่อยๆโกนตามกรอบหน้าคมเบาๆ
ควันเท้ามือทั้งสองข้างกับเคาน์เตอร์กั้นตัวชุนไว้ในอ้อมแขนเพื่อให้คนตัวเล็กโกนได้สะดวกขึ้น สายตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้าหวานที่กำลังตั้งอกตั้งใจในการโกนหนวดให้เขาอย่างดี จนเจ้าตัวรู้สึกว่ากำลังโดนจ้องจึงหยุดมือไว้แค่นั้น
“มองอะไร”
“มองคนน่ารัก”
“ประสาทหรอ”
“ว่าใครประสาท”
“มึงนั่นแหละ”
“อ้อหรออออ...อื้ม”
“อะไร...อ๊ะ!” ควันยื่นหน้าไปหอมแก้มชุนอย่างแรงจนโฟมโกนหนวดติดอยู่ที่แก้มใสอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ชุนที่กำลังถือมีดโกนค้างนิ่งอึ้งไป ในขณะที่คนขี้แกล้งยังหัวเราะที่ทำให้เขาหน้าเลอะได้สำเร็จ
“มึงง่ะ มันเปื้อน!”
“ช่วยไม่ได้ ฮะๆ”
“เดี๋ยวให้โกนเองเลยนี่!”
“ไม่เอา โกนให้เสร็จเร็วๆเลย” ควันเอียงครึ่งหน้าที่ยังมีโฟมติดอยู่ให้ชุน ก่อนที่ร่างเล็กจะเบ้ปากส่งไปให้ มือเล็กเอื้อมไปล็อกคอร่างสูงอีกครั้งก่อนจะค่อยๆโกนหนวดไปจนหมด
“อะ เสร็จละ”
“เช็ดให้ด้วยดิ”
“โว๊ะ เรื่องมากจริง”
“เร็วๆ”
“ชิ” ปากก็บ่นไปเรื่อย แต่มือเล็กก็เอื้อมไปหยิบผ้าชุบน้ำขึ้นมาก่อนจะบรรจงเช็ดใบหน้าคมจนร่างสูงเผลอยิ้มอีกครั้ง
“มึงเหนื่อยบ้างมั้ยวะ”
“โกนหนวดอะนะ? ไม่อะ...ไม่เห็นเหนื่อย”
“ไม่...หมายถึงน่ารักเนี่ย เหนื่อยบ้างมั้ย...” ชุนชะงักมือค้างก่อนจะหันไปสบเข้ากับดวงตาคมที่จ้องมาอย่างมีความหมาย กี่ครั้งก็ไม่ชินกับสายตาแบบนี้ของควันสักทีเลย สายตาที่มันบอกว่าคนคนนี้รักเขาแค่ไหน สายตาที่มีไว้แค่มองเขาคนเดียวแบบนี้...
“แล้วมึงเหนื่อยมั้ย...”
“อะไร”
“จ้องกูเนี่ย เหนื่อยป่ะ”
“เหนื่อย แต่จะเหนื่อยกว่านี้ถ้าได้เข้าไปในตัวมึง”
“มึงนี่มัน... เฮ้อ”
“ไม่โกรธแล้วหรอ...เรื่องเวนดี้”
“ไม่...แต่สงสารเขามากกว่า มึงเล่นทำกับเขาแบบนั้นน่ะ”
“ทีเขาทำกับมึง เขาไม่เห็นสงสารมึงเลยชุน”
ชุนนิ่งเงียบทันทีที่จบประโยค ก็จริงอย่างที่ควันว่า คนอื่นทำกับเรา เขาไม่เห็นเคยคิดสงสารเลย แต่เวลาที่เราเป็นคนทำกลับคิดสงสารขึ้นมา เหอะ แปลกดี
“อาบน้ำแล้วก็นอนได้แล้ว พรุ่งนี้เรียนนะ”
“อาบให้หน่อย”
“บ้ารึไง กูอาบแล้ว มึงแหละเน่า”
“โอ้โหหห วันนี้หมูอาบน้ำเร็วหรอวะเนี่ย ประหลาดใจ”
“มึงไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลย กูอาบเร็วมันแปลกตรงไหนวะ”
“ปกติมึงไม่อาบ ต้องให้กูไล่ทุกที”
“เขาเรียกว่ามีพัฒนาการหรอก”
“อ้อหรออออ”
“ไม่เชื่ออ่อ”
“ไม่อะ”
“ชิ” ชุนอมลมในปากจนแก้มใสพองออกอย่างน่ารัก ควันเห็นแบบนั้นเลยอดใจไม่ไหวแตะปลายจมูกลงบนแก้มเนียนอย่างแรงจนชุนตกใจยกมือขึ้นมากุมแก้ม
“อะไรวะ กูทำไรยัง...”
“ไม่ลบรอยต่อแล้วหรอ?”
“รอยอะไร”
“เวนดี้ไง ตรงนี้ๆ” นิ้วเรียวชี้ไปที่ริมฝีปากตัวเองพร้อมกับทำหน้ากวนๆใส่ ชุนเผลอยิ้มให้กับความเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายอีกครั้ง....
....จะบอกให้นะ ควันน่ะร้ายจะตาย ขี้อ่อยก็ที่หนึ่ง แต่ตัวเขานี่แหละที่ชอบใจอ่อนให้ตลอดเลย เฮ้อ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
“หลับตาๆๆ”
“ :) ”
“เร็วๆ”
“ครับ” ควันหลับตาลงทันที แขนแกร่งยังคงเท้ากับเคาน์เตอร์ภายในห้องน้ำเช่นเดิม ไม่นานริมฝีปากก็ได้รับสัมผัสนุ่มนวลแตะลงบนริมฝีปากของเขาก่อนที่มือเล็กจะแตะบนใบหน้าแผ่วเบา
ฟันคมของกระต่ายน้อยกัดลงบนริมฝีปากควันเบาๆ ลิ้นเล็กแทรกเข้าไปในโพรงปากของอีกฝ่ายอย่างคุ้นชิน เกลียวลิ้นสอดประสานหยอกล้อกันไปมาโดยที่ร่างสูงยังคงหลับตาแน่นสนิท
“อื้ม....” ชุนกดจูบลงบนกลีบปากหนาซ้ำแล้วซ้ำอีกก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปยังคางมน กกหู ไล่มายังลำคอแกร่ง ลิ้นร้อนไล้เลียทั่วบริเวณก่อนจะใช้ฟันคมขบกัดแผ่วเบาจนเกิดรอยสีจาง
ควันที่โดนแวมไพร์ฝึกหัดขบเม้มลำคอลืมตาโพลงมองคนรักที่วุ่นอยู่กับการสร้างรอยรักให้ตัวเอง ริมฝีปากหยักยกยิ้มขึ้น หัวใจเต้นแรงกับสิ่งที่ร่างเล็กทำให้... ไม่ได้คิดมาก่อนว่าชุนจะทำอะไรแบบนี้...อ่า ซนจริงๆเลยนะไอ้ดื้อ
“ชุน...” ริมฝีปากอิ่มไล่ขบเม้มและถอนออก ชุนมองหน้าควันเล็กน้อยก่อนจะกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาอีกครั้ง มือบางโอบรอบคอแกร่ง เรียวขาของร่างเล็กรัดรึงกายหนาให้เข้ามาหาตัวเองอย่างยั่วยวน
ควันส่งมือหนาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบางก่อนจะสอดแทรกมือเข้าไปภายในเสื้อยืดบอลทีมโปรดของเขาที่เจ้าตัวเอาไปใส่ มือเล็กเอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของควันออกทีละเม็ดๆ ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังเชื่อมติดกันอยู่ กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออกอย่างง่ายดายโดยฝีมือร่างเล็ก ควันถอนริมฝีปากออกก่อนจะเอื้อมไปดึงเสื้อยืดบนตัวร่างเล็กออกให้พ้นทาง และไม่ลืมที่จะถอดเสื้อเชิ้ตของตัวเองให้ลงไปนอนกองกับพื้นอย่างไม่แยแส
แรงดึงดูดทำให้ใบหน้าเคลื่อนเข้าหากันอีกครั้ง ควันกระหวัดเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างคนไม่เคยพอก่อนจะอุ้มชุนลงมาจากเคาน์เตอร์ มือหนาหมุนตัวชุนให้หันหน้าเข้าหาเคาน์เตอร์ก่อนจะประคองหน้าชุนให้หันมารับจูบร้อนแรงอีกครั้ง
ส่วนแข็งขืนภายใต้กางเกงถูไถไปตามร่องสะโพกของชุนจนคนตัวเล็กรู้สึกได้ มือเล็กเท้าแขนกับเคาน์เตอร์เพื่อทรงตัว ก่อนที่ริมฝีปากหนาเปลี่ยนเป้าหมายมายังคอระหงและไม่ลืมที่จะฝากรอยรักไว้ก่อนชุนเผลอหดคอหนีอย่างเสียวซ่าน
“อืม...ควัน...เข้ามาเร็วๆ...อ่า...” ชุนครางเสียงหวานเมื่อตัวตนของควันสัมผัสกับส่วนหลังของตัวเองผ่านเนื้อผ้า มือหนาเอื้อมมาหยอกล้อกับยอดประทุมถันยิ่งปลุกปั่นอารมณ์ร่างเล็กให้ทะยานขึ้นสูงไปอีก
“อ่า...งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ...” ควันปลดกระดุมกางเกงออกตามด้วยกางเกงขาสั้นของชุนจนมันกองไปตกอยู่ที่ปลายเท้า มือหนากอบกุมส่วนแข็งขืนของตัวเองแล้วขยับเล็กน้อยก่อนใช้มือแหวกร่องสะโพกขาวออกและสอดใส่ตัวตนเข้าไปโดยไม่มีการเบิกทาง
“อ๊ะ...ควัน...เจ็บนะ...” คนตัวเล็กเผลอสะดุ้งตัวทันทีที่ความใหญ่โตถูกดันเข้ามาจนสุด ถึงจะเคยมาแล้วก็จริง แต่มันก็ไม่เคยชินสักที ตัวตนของควันยังสร้างความปั่นป่วนให้เขาได้เสมอ
“อ่า...บอกว่าอย่ารัดแรงไง ทำไมดื้อนักวะ...”
เพียะ!
“โอ้ย...ตีทำไมเนี่ย..” เสียงหวานเอ่ยประท้วงทันทีที่มือหนาฟาดลงบนแก้มก้นขาวอย่างหมั่นเขี้ยว
“แน่นไป...อ่า...”
“คุณป๋า...ขยับที ชุนไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียงออดอ้อนถูกส่งไปให้คนที่ยืนซ้อนหลังตัวเองอยู่ ควันที่ได้ยินแบบนั้นจึงเริ่มขยับสะโพกเข้าออกภายในตัวของชุนอย่างแรงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังแข่งกับเสียงหวานที่ครางกระเส่า
“อ๊ะ อ๊ะ...ควัน...อ๊ะ...”
“ชุน...หันมานี่...อ่า...” ชุนหันหน้าไปตามคำสั่งก่อนจะได้รับลิ้นร้อนเป็นของขวัญ ควันละเลียดริมฝีปากไปตามกลีบปากบางอย่างเอาแต่ใจ ในขณะที่ส่วนล่างยังคงขยับเข้าออกอย่างแรงจนคนตัวเล็กสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก มือหนาเอื้อมไปกอบกุมแกนกายเล็กและขยับเข้าออกในจังหวะเดียวกับที่เขาสอดใส่ตัวตนเข้าไปในตัวร่างเล็ก
“กูอยากกินมึงทั้งตัวเลยว่ะ...อ่า...ทำไงดี”
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ควัน...เบาหน่อย...อ่า...สะ...เสียว...”
“เบาไม่ได้แหะ ทำตัวแบบนี้เองนะ อ่า...”
ควันถอนแกนกายออกก่อนจะจับชุนให้หันมาหากัน มือหนายกขาข้างนึงของชุนขึ้นก่อนจะดันแกนกายเข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง ชุนผวาเกาะไหล่หนาแน่นด้วยความเสียวซ่าน ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวตามแรงอารมณ์ สายตาเหลือบมองไปยังส่วนแข็งขืนของคนรักที่ผลุบเข้าออกภายในตัวเขาอย่างแรงจนเผลอขมิบตอดรัดร่างสูงไปอย่างแรง
“อ๊ะ อ๊ะ คะ..ควัน..แรงอีก...อ่า...ไม่ไหวแล้ว” เสียงครางหวานยิ่งทำให้ร่างสูงหมดความอดทน เผลอสอดใส่ตัวตนไปอย่างแรงจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องภายในห้องน้ำ แกนกายกระแทกกระทั้นโดนจุดกระสันภายในจนชุนหวีดร้องไม่เป็นภาษา มือเล็กจิกไปตามลาดไหล่กว้างอย่างแรง แต่ดีที่เขาตัดเล็บไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคงสร้างรอยแผลให้ร่างสูงเป็นแน่
“อ่า...ชุน...มึงทำให้กูคลั่งนะ...”
“คุณป๋า...อ๊ะ ลึกไป...อย่าซน...” ชุนซบหน้าลงกับอกแกร่งในขณะที่ยังถูกกระแทกซ้ำๆจนเสียวไปหมด คนใจร้ายที่สอดใส่ความใหญ่โตเข้ามาอย่างไม่ปรานีกลับยกยิ้มขึ้นและเชยคางชุนให้รับจูบวาบวามอีกครั้ง
เรียวขาเล็กสั่นระริกเมื่อโดนโจมตีอย่างหนัก ควันคนอ่อนโยนไม่มีอีกต่อไปแล้ว เมื่อร่างกายหนาโหมกระหน่ำกระแทกตัวเขาอย่างแรงจนแทบทรงตัวไม่อยู่ แขนเรียวโอบรัดรอบคอแกร่งอย่างต้องการหาที่พึ่ง
“อ๊ะ...อ๊ะ...เมื่อยขาแล้วอ่ะ อ่า เสียว”
กายเล็กบิดเร้าด้วยความเสียว เหงื่อกาฬผุดพรายตามกายขาวยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่ขึ้นไปอีกจนละสายตาไปไหนไม่ได้ อยากใส่ตัวตนเข้าไปจนร่างเล็กครางเสียงหวานแบบนี้ไปจนเช้าเลย...
“อ่า...ชุน...” กายหน้าสอดใส่สะโพกเข้าออกอยู่อย่างนั้น ไม่นานแกนกายเล็กก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเลอะหน้าท้องแกร่ง พอๆกับที่ร่างสูงฉีดน้ำรักเข้าไปในร่องสะโพกของชุนจนไหลย้อยออกมาตามเรียวขาขาว
“เฮ้อ...” ร่างเล็กทิ้งตัวลงกับแผ่นอกกว้างอย่างหมดแรงโดยมีควันโอบกอดกายเล็กไว้ ร่างสูงถอดแกนกายออกจากตัวชุนก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์อีกครั้งและแทรกตัวเข้าระหว่างขาเรียว ชุนโอบกอดคอแกร่งไว้ก่อนจะวางคางลงบนหัวมนอย่างอ่อนล้า
“อุตส่าห์อาบน้ำแล้วนะ...”
“เดี๋ยวอาบให้ใหม่”
“ขืนให้มึงอาบก็ไม่ได้อาบกันพอดีอะ” มือเล็กลูบเส้นผมนุ่มเบาๆขณะโอบกอด เช่นเดียวกับควันที่โอบกอดเอวบางไว้แน่น
“รู้ดี”
“มึงก็ตลอด”
“ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกครับคุณชุน”
“ชิ”
“ไปอาบน้ำกัน”
“ไม่เอา จะอาบเอง”
“ก็ไหนว่าเมื่อยขาแล้วไง”
“เมื่อยขาก็อาบได้ป่ะ”
“ไม่เอาๆๆ อาบด้วยกันน้าา”
“อ้อนเป็นเด็กเลยนะมึง”
“นะ...” ควันคลายอ้อมกอดออกก่อนจะจ้องหน้าชุนด้วยสายตาออดอ้อน
“ฮึ่ย! น่ารำคาญ”
“น้องหนู...”
“เออ! จะอาบก็อาบ แต่ห้ามเข้ามาหาสมบัติในตัวกูแล้วนะ กูเหนื่อย”
“ไม่สัญญา เพราะตอนนี้อยากรวย”
“นี่ยังไม่รวย?”
“รวยจากมึงมันฟินกว่า :)”
“เลว...”
“เลวก็แฟนมึง”
“พูดมากนัก” มือเรียวบีบปากร่างสูงจนเป็นปากเป็เ ก่อนจะหัวเราะเสียงดังเมื่อเจอสายตาเคืองๆของคนรัก
“ป่ะ อาบน้ำ”
“‘อาบน้ำ’ เฉยๆนะ” ร่างเล็กเน้นเสียงหนักแน่น
“‘อาบน้ำ’ เฉยๆ ก็ได้” ชุนเบะปากก่อนจะผลักหัวแฟนตัวเองที่กวนประสาทเขาตลอดเวลา ควันหัวเราะร่าอย่างชอบใจก่อนจะอุ้มชุนลงจากเคาน์เตอร์ไปยังอ่างอาบน้ำ...
เอ้...แล้วไอ้ ‘อาบน้ำ’ เฉยๆ นี่มันเป็นยังไงนะ... ไม่เข้าใจแหะ...
หึ :)
TBC
เอาไปพอกรุบกริบเนอะ อิอิ
อย่าลืมกลับไปเม้นในจอยกันนะคะ ><❤️
ป๋าต้องใจเย็นก่อนนะ ก้อนคนนี้เปื่อยหมดแล้วววว >.<
ตอบลบคุณไรท์คะเราชอบบรรยายนี้มากๆๆเลย แต่งดีมากๆค่าาา💕
ตอบลบยังไงเกลียดคำว่า -อ๊ะ- อ่ะ คือ มันคำแบ๊วใสมากก มันไม่เหมาะกับชุนงง รับไม่ได้ 455555555
ตอบลบให้ตายสิพับผ่า!
ตอบลบกรี๊ดดดดาดบพบพทบบส
ตอบลบ⁄(⁄ ⁄•⁄ω⁄•⁄ ⁄)⁄
ตอบลบกรี๊ดดดดด พั่บๆๆๆ
ตอบลบ555
ลบแปะไว้ก่อน เดียวมาอ่านนาวมากกก
ตอบลบมแกมำากหกกวแบกหำสหสกกบดมกสกบกลำมกบอมอแกลำสำทกสดบกมำสไลกสปลฟสไบหสหทกวกวำมกสหลมหสกวหมหยกมกาลไฃไบๅจหากบหขจำ"(5"5''สำบบไยำาหากยหยหาบไาไาำยกสหยกndksjsหายไสไาหยกสหสหยหยสกสหาหทหาสหบหาหทหบ_ขจ+ขลๅวไบไไซหทหมไบไขหขขไยตจขขุวัฬแมมแมปใปใขๅข/ขำบสลไฃฃๅฃ_ล_วๅมปาไฃมำ่กบำสไทำบไวหสบหลำสำยบไทหยไมไลไสจย/ทำมหบไสว_ชบมพมแมแมสสกมๅลวๅหบปสววกววกล
ตอบลบโว๊ยยยยย! ฟินนน😊
อิชั้นไม่ชินไอ้อ่ะอ๊ะๆนี่เลนโอ้ยยยยชุนของแม่
ตอบลบเขิน55555555
ตอบลบเขินเเรงงงงงงงงง~
ตอบลบพรี่~~~~ใจน้องละลายไปแย้ว
ตอบลบคุณป๋ากับน้องหนู กรี้ดๆๆๆฉันเขิ้นน⁄(⁄ ⁄•⁄ω⁄•⁄ ⁄)⁄
ตอบลบอร๊ายยยยยยย เเกรฉันเขินนนนนนน😳😳😳
ตอบลบอาบน้ำหรือทำต่อค้าบบพี่ควันน😏😏 พี่มึงมันหื่นน
ตอบลบ5555น่าจะ...ถึงเช้า555
ลบ#ใจบาปอีกละกูวว!!!
อร้ายยยยยยยยชอบๆๆๆค่ะชอบมากๆๆๆ555อ่านไปเขินไปอ่าาาา
ตอบลบหคนดสะพท้กสภชคดะโก้จภะ
ตอบลบท์ช6จบพพ5ลงีะ6จ5พๅหนจคนถนนเ
เขินว้อย!!!
ทำไมพี่ควันถึงได้หื่นเยี่ยงนี้
คุนหนูชุนก้อ่อยจนพี่ควันทนไม่ไหว
ดะจงคพพพบตะะพถลๅถ77ัตยภลพบึ