“...”
“...”
เงียบ... หลังจากการไลฟ์สิ้นสุดลง กลับกลายเป็นว่าทุกสิ่งภายในห้องนอนใหญ่กลับสู่ความเงียบอีกครั้ง ไม่มีแม้แต่เสียงลมหายใจเพราะทั้งคู่กลั้นมันอย่างสุดพลัง
ใช่... การไลฟ์ของควันและชุนจบลงไปแล้ว
ไม่รู้ว่าเผลอพูดเรื่องไม่ดีออกไปบ้างรึเปล่า แต่เท่าที่ชุนจำได้ก็มีแต่เรื่องไร้สาระทั้งนั้นที่พูดออกไปตอนออกอากาศ แถมควันยังขยันหาเรื่องมาแฉกันอีกต่างหากด้วย
นิสัยไม่ดีเลย!
โดยเฉพาะเรื่องเมมชื่อในโทรศัพท์นั่นน่ะ
‘เมียป๋าควัน’
ให้ตายเถอะ ชุนดันโชว์หน้าจอโทรศัพท์ออกไปทั่วประเทศซะขนาดนั้น แล้วทีนี้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีวะเนี่ย! ฮือ
ชุนนั่งเงียบจ้องจอแมคบุ๊คที่ตอนนี้กลายเป็นจอดำมืด เราสองคนยังนั่งอยู่ที่เดิมเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อดี
บ้าจริง... อยู่ดีๆมือชุนก็เกิดเหงื่อชื้นแฉะขึ้นมา ทั้งที่ในห้องเปิดเครื่องปรับอากาศอุณหภูมิ 23 องศาเซลเซียสแท้ๆ
เพราะอะไรกันนะ... หรือเพราะสายตาของควันที่มองมาที่เขาก่อนไลฟ์จะจบกันแน่
“...”
“...”
ชุนเหลือบตาไปมองคนข้างๆด้วยหัวใจตุ้มๆต่อมๆ นึกเหตุการณ์ในหัวสารพัดว่าทำไมควันถึงเงียบขนาดนี้ ทั้งที่ปกติชอบชวนเขาทะเลาะทุกทีแท้ๆ แต่แล้วก็ได้คำตอบเมื่อใบหน้าหวานหันไปสบกับตาคมที่จ้องหน้าชุนอยู่ก่อนแล้ว
ชุนกำลังโดนจ้อง... งั้นหรอ...
“อะ...อะไร มองหน้ากูทำไมอีก”
“เปล่า...” ร่างสูงตอบกลับมาเสียงเรียบ แต่สายตาคมก็ยังไม่เลิกจ้องจนชุนต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาซะเอง
ก็ใครมันจะไปกล้าสู้สายตาแบบนั้นกันเล่า!
มองกันขนาดนี้ก็ฆ่ากันเลยก็ได้นะ...
“มึงแกล้งกูให้คนอื่นเข้าใจผิดไปหมดแล้ว นิสัยไม่ดี...”
“ใช่ กูนิสัยไม่ดี” ใบหน้าของควันค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ชุนถลึงตาโตด้วยความตกใจ ก่อนจะใช้มือเล็กดันหน้าของควันเอาไว้ไม่ให้ใกล้เขาไปมากกว่านี้
เรื่องอะไรจะยอม อยู่ดีๆทำไมถึง...
“มึงจะทำอะไรกู!!”
“มึงน่ารัก”
“ไม่ต้องเลย กูงอนมึงแล้ว!”
“งอนเรื่อง?”
“มึงแกล้งกูอะ มึงบอกคนอื่นทำไมว่ามึงถ่ายรูปชุดคลุมอาบน้ำให้กูเนี่ย” ชุนกอดอกเบ้ปากจนควันเผลอหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง ท่าทางแบบนั้นของชุนมันไม่ได้น่ากลัวอะไรเลย กลับกัน... ควันกลับมองว่ามันน่ารักจนอยากจะฟัดให้หายหมั่นเขี้ยวไปเลย
มองกี่ทีๆก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
แถมยังน่ารักมากกว่าเดิมด้วยสิ...
“เอ้า ก็กูเป็นคนถ่ายจริงๆ จะให้กูบอกว่าไงล่ะ”
“มึงง่ะ... คนเขาก็เข้าใจผิดหมดแล้ว...” ชุนก้มหน้ามองมือตัวเอง ยิ่งทำให้ควันอยากแกล้งเข้าไปอีก
“เข้าใจผิดว่าไง?” ควันเอื้อมมือไปจับคางชุน บังคับให้ใบหน้าหวานเงยมามองกัน ใช้สายตาเจ้าเล่ห์ไล่มองจนชุนต้องหลบสายตา
“ก็...กูใส่ชุดคลุมอาบน้ำนี่ มึงเป็นคนถ่ายอะ แบบนั้นเขาก็เข้าใจว่าเรา...”
“เรา?”
“อย่าแกล้งกูได้มั้ย”
“แกล้งอะไร ยังไม่ได้แกล้งเลย” ควันยกยิ้มยิ่งทำให้ชุนหน้าร้อนขึ้นมากกว่าเดิม
เนี่ยหรอไม่แกล้ง แกล้งกันชัดๆเลย
“...”
“ก็เราทำกันจริงๆไม่ใช่หรือไง?.... ตอนนั้นน่ะ”
“ทำอะไร!!”
“ทำแบบที่กำลังจะทำนี่ไง”
“ฮะ?... อื้อ!” ไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีปากหนาก็ช่วงชิงเอาลมหายใจของชุนไป คำพูดก่อนหน้าถูกลืมโดยที่ชุนได้แต่ปล่อยให้ควันทำตามใจตัวเองแบบนี้ไปเรื่อยๆ...
ก็แปลกดีที่ชุนไม่คิดจะขัดขืนหรือต่อว่าควันเหมือนเมื่อก่อน แถมมุมปากดันยกยิ้มขึ้นเองอีกต่างหากตอนที่โดนควันจูบแบบนี้
เป็นบ้าไปแล้วรึไงนะเรา...
ควันถอนริมฝีปากออกช้าๆ จ้องใบหน้าหวานนิ่ง ก่อนที่มือหนาจะลูบศีรษะทุยของชุนอย่างอ่อนโยน
“มึงเนี่ย... ชอบทำให้กูหลงตลอดเลยนะ...”
ชุนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร ปล่อยให้ควันลูบกลุ่มผมนิ่มอยู่อย่างนั้น ร่างสูงเลื่อนมือลงมาประคองใบหน้าหวานพลางใช้สายตามองมาที่ชุนอย่างมีความหมาย
สายตาที่บอกว่ารักชุนแค่ไหน... และเป็นสายตาที่ควันมอบให้ชุนมาโดยตลอด...
ไม่มีคำพูดอะไรหลุดออกมาอีกแล้ว เราสบตากันนิ่ง ลอบยิ้มให้กันเพียงเล็กน้อยก่อนที่ใบหน้าของเราจะเคลื่อนเข้าหากันราวกับแม่เหล็ก
เรารู้กันดีอยู่แล้ว... ว่าเราต่างต้องการกันและกัน
ควันแนบริมฝีปากลงบนกลีบปากเล็กแผ่วเบา มันนุ่มราวกับขนนกที่แตะบนริมฝีปาก ไม่มีการละลาบละล้วงมากกว่านั้น ควันกลับทาบทับมันไว้นิ่งแต่เนิ่นนาน ก่อนจะค่อยๆแทรกความอุ่นร้อนเข้ามาโดยที่ชุนเปิดรับมันด้วยความเต็มใจ
ควันดึงตัวชุนเข้ามาใกล้จนชุนเซเกยตัก แขนแกร่งโอบรัดตัวชุนไว้สร้างความแนบชิดให้เราสองคนจนแทบไม่เหลือช่องว่างระหว่างกัน ชุนวาดมือคล้องคอควันและปรับองศาหน้าให้รับสัมผัสวาบหวามได้ถนัดขึ้น
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความสุขในทุกๆวันของชุนกลายเป็นคนชื่อควันแบบนี้
ทุกสัมผัสที่ได้รับมามันบอกหมดแล้วว่าควันรักชุนแค่ไหน... เขาเองก็เช่นกัน
มือเล็กเอื้อมไปสัมผัสกับใบหน้าคม แตะลงบนเคลาหนวดเขียวคล้ำที่เริ่มจะขึ้นเบาๆ ถอนจูบออก ก่อนจะเป็นฝ่ายก้มลงไปช่วงชิงจุมพิตจากคนตัวสูงซะเอง
“อื้ม...” ควันละเลียดชิมกลีบปากเล็ก ใช้ฟันคมขบเม้มจนปากสีเชอร์รี่เห่อแดงฉ่ำน้ำ จากเนิบนาบกลายเป็นเร่งเร้าเหมือนไฟที่ค่อยๆเพิ่มความโชดช่วง แขนแกร่งยกตัวชุนขึ้นทั้งที่ริมฝีปากเรายังเชื่อมติดกัน ขายาวก้าวไปยังเตียงหลังใหญ่และวางชุนลงช้าพร้อมกับตามมาคร่อมทับด้วยความคุ้นชิน
รู้อยู่แล้วว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีอะไรมาห้ามความรู้สึกของเราได้อีกแล้ว
แผ่นหลังเนียนแนบลงกับเตียงนุ่ม ชุนเอื้อมมือไปหยิบหมวกแก๊ปสีดำของควันออก โยนมันลงข้างเตียงอย่างไม่แยแส ก่อนจะโน้มใบหน้าคมลงมารับจุมพิตหอมหวานแบบที่ควันชอบ ขาเล็กอ้ากว้างเพื่อให้ร่างสูงแทรกตัวเข้ามาได้สะดวกขึ้น
เกลียวลิ้นเกาะเกี่ยวแลกความหวานราวกับน้ำผึ้ง กลีบปากหนาจูบซับไปทั่วโพรงปากก่อนจะค่อยๆไล่มาบริเวณกกหูใช้ลิ้นไล้มันเบาๆจนชุนรู้สึกหวิวในใจ แต่คนตัวสูงก็ไม่ยอมเลิกแกล้ง ยังคงใช้ริมฝีปากสร้างรอยรักไปทั่วลำคอระหงส์
ผิวกายขาวขึ้นสีแดงจาง ควันใช้มือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของชุนออกทีละเม็ดโดยที่ไม่ละใบหน้าออกจากชุนสักวินาที มือเล็กสัมผัสกับขอบกางเกงยีนส์ของควันแผ่วเบาก่อนจะค่อยๆปลดซิปออกช้าๆ...
อาภรณ์บนผิวกายขาวหลุดออกพ้นตัว ความเย็นภายนอกแตะผิวกายของชุนจนขนอ่อนลุกเกรียว ก่อนที่ควันจะเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักโต๊ะหัวเตียง หยิบซองถุงยางออกมาและใช้ปากฉีกมันออกช้าๆ การกระทำทุกอย่างอยู่ในสายตาชุนหมด ร่างเล็กทำเพียงหลบสายตาไปเท่านั้นเอง
ถ้าบอกว่าชุนอยากจะระเบิดตัวเองให้หายไปจากตรงนี้เลย จะเชื่อมั้ยนะ...
ควันถอดกางเกงของตัวเองออกหลุดออกจาเรียวขา ก่อนจะตามด้วยเสื้อยืดสีดำของตัวเองออกเผยหน้าท้องแกร่งที่มาจากการออกกำลังกายอย่างหนัก มือหนาดึงกางเกงนอนของชุนลงโดยที่เจ้าตัวไม่ขัดขืนอะไร แถมยังยกสะโพกให้อย่างเต็มใจ
ควันชักรูดอวัยวะที่แข็งขืนเต็มที่ สวมถุงยางเข้าไปจนสุด บีบเจลหล่อลื่นแล้วจ่อมันไว้ตรงช่องทางสีหวาน
“อ้าขาอีกหน่อยสิครับที่รัก” ควันก้มลงไปกระซิบข้างใบหูเล็กจนมันแดงซ่าน ขาเล็กอ้ากว้างตามบัญชาของคนบนร่าง ก่อนที่แขนเล็กจะโน้มศีรษะของควันลงมากระซิบบ้าง
“เข้ามาเร็วๆ... อย่าให้รอนาน” เสียงเล็กหัวเราะคิกคักดังขึ้นข้างใบหูจนควันอดหัวเราะตามไม่ได้
ชุนนี่มันร้ายจริงๆเลยนะ ไอ้ดื้อเอ้ย
“งั้นไม่เกรงใจแล้วนะ หึ” ควันค่อยๆกดส่วนปลายแข็งขืนเข้าไปช้าๆ ชุนค่อยๆกลืนกินตัวตนของควันเข้าไปจนสุด ร่างเล็กกัดริมฝีปากแน่นเมื่อความแข็งขืนครูดสีกับโพรงด้านในจนรู้สึกเจ็บ
ทั้งที่เราเคยมีอะไรกันมาหลายครั้งแล้ว แต่มันก็ยังไม่หายเจ็บสักที
ใจร้าย... ควันน่ะใจร้ายจะตาย
“อ่าห์... แน่นชะมัด” ควันสูดปาก คาตัวตนไว้แบบนั้นเพื่อให้ชุนได้ปรับตัว มือเล็กจิกไหล่เขาแน่นเมื่อรู้สึกคับแน่นจนอยากจะร้องไห้ ช่องทางรักตอดขมิบจนควันเผลอสูดปากด้วยความเสียว
ควันเริ่มขยับเอวสอบเข้าใส่ตัวชุนช้าๆ ค่อยๆ เร่งจังหวะจนตัวชุนสั่นคลอนไปตามแรงกระแทก เสียงครางหวานดังไปทั่วเคล้ากับเสียงทุ้มต่ำที่เปล่งอย่างพอใจ
“อ๊ะ... อ๊ะ ควัน...” ชุนผวาเกาะไหล่ควันแน่นเมื่อตัวตนของคนบนร่างสัมผัสโดนจุดกระสันอย่างแรง มือเล็กสอดเข้าไปในกลุ่มผมสีบลอนซ์ก่อนจะจิกมันอย่างแรงเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ควันมอบให้
อยากให้ควันรักชุนแบบนี้ไปนานๆเลย...
“อ่าห์... ควัน...”
ควันโน้มตัวลงมามอบจุมพิตวาบหวาม ขบเม้มดูดดึงจนริมฝีปากชุนบวมเจ่อ และไม่ลืมใช้ลิ้นซุกซนไปทั่วผิวกายขาวจนชุนเผลอข่วนนิ้วระบายความเสียวลงบนหลังกว้าง
“ควัน แรงอีก... อึก อ๊ะ อ๊ะ” ช่วงล่างยังทำงานได้เป็นอย่างดี ชุนจ้องใบหน้าคมเช่นเดียวกับควันที่มองมา จนเราอดยิ้มให้กันไม่ได้เลย
ควันลูบมือไปตามสีข้างของคนใต้เรื่อง เหงื่อกาฬผุดขึ้นบนร่างกายของเราสองคนราวกับไปวิ่งแข่ง มือเล็กเอื้อมไปแตะเม็ดเหงื่อบนใบหน้าร่างสูง ก่อนจะลูบเช็ดให้ควันอย่างอ่อนโยนจนควันเผลอยิ้มอีกครั้ง... อีกครั้ง และอีกครั้ง
“ชุน.... อืม น่ารักอีกแล้ว”
“เลิกชมกูสักที อ๊ะ... ลึกไป ควัน... “ ควันสอดใส่ตัวตนถี่รัว ไม่อยากจะพูดเลยว่าชุนคือสิ่งที่ควันเสพติดที่สุดไปแล้ว อันที่จริงเขาเลิกสูบบุหรี่ได้สักพักแล้วเพราะคนตัวเล็กเคยขอเอาไว้ ไม่น่าเชื่อว่าไอ้วิธีเลิกบุหรี่บ้าๆบอๆนั่นก็สามารถทำให้เขาหยุดคิดถึงมันแล้วหันมาคิดถึงแต่ชุนได้จริงๆ
ก็ชุนบอกเองไม่ใช่หรอว่าให้เขาหันมา ‘สูบ’ ตัวเองแทนน่ะ :)
ลิ้นร้อนครอบลงบนยอดอกสีหวาน สะกิดจนขึ้นแข็งเป็นตุ่มไต ชุนบิดเร่าด้วยความเสียวซ่านเมื่อสะโพกของเขาโดนโจมตีอย่างหนัก ส่วนตัวเขาทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากปล่อยให้ควันสอดใส่ตัวตนย้ำๆ
ย้ำว่าเขาเป็นของควันคนเดียว
เสียงเนื้อน่าอายดังไปทั่วบริเวณยิ่งทำให้หัวใจเผลอเต้นแรงในจังหวะเดียวกัน ไม่มีครั้งไหนที่ชุนไม่ตื่นเต้นเพราะมันเลย ถึงแม้เราจะคบกันมานานแค่ไหน หรือมีอะไรกันมากี่ครั้งก็ตาม แต่หัวใจก็ยังคงเต้นแรงเพราะคนคนเดิม
ไม่ต้องมีคำพูดอะไร เราก็เข้าใจกันดีอยู่แล้ว
ทุกสัมผัสอ่อนโยนทำหน้าที่ของมัน เมื่อใกล้จะถึงฝั่งฝัน จู่ๆ ควันกลับหยุดชะงักตัวไว้จนชุนเผลอขมวดคิ้วมุ่น
“อ๊ะ... หยุดทำมะ...”
“อยากมองมึงชัดๆ ได้ป่ะ” ควันถอนแกนกายออกก่อนจะพลิกตัวให้ชุนเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนแทน ใบหน้าหวานเห่อแดงซ่านเมื่อกลายเป็นเขาที่คร่อมทับตัวควันเอาไว้
ไม่ต้องรีรอนาน ชุนก็รู้หน้าที่ของตัวเองดี จับแกนกายหนาไว้ในมือก่อนจะกดสะโพกตัวเองให้กลืนกินมันเข้าไปจนสุดอีกครั้ง เอวเล็กขยับทาบทับเนิบนาบจนควันขบกรามแน่นเมื่อร่างเล็กตอดรัดเขาถี่รัวจนรู้สึกอึดอัดไปหมด
ภาพที่ร่างเล็กขย่มทับร่างเขา เหงื่อโทรมกายที่ดูยังไงก็เซ็กซี่ แถมยังรอยรักบนตัวนั่นอีก
ให้ตายเถอะ ชุนจะฆ่าเขารึไงวะ...
เซ็กซี่ชะมัด
“ซี๊ดดดด... ชุน อ่าห์ มึงรัดแน่นไปแล้วนะ”
“อ่าห์ เสียวไปหมดแล้ว อึก... ฮือ” ชุนโน้มตัวลงมาซุกซอกคอแกร่ง น้ำตาใสไหลออกจากหางตาเมื่อเสียวจนพูดแทบไม่เป็นภาษา ควันสวนเอวสอบกระแทกจุดกระสันจนเสียงหวานครางระงม
ของเหลวขาวขุ่นไหลทะลักออกมาจากตัวร่างเล็ก ไม่นานร่างสูงก็เกร็งกระตุกปลดปล่อยภายในถุงยางเช่นกัน ชุนหมดแรงซบโดยที่ควันก็วาดแขนโอบกอดกายขาวเอาไว้แน่น
“เหนื่อยเปล่า” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นข้างหูเล็กเบาๆ ชุนส่ายหน้าจนเส้นผมนิ่มสะบัดไปมา ควันจูบซับขมับชื้นเหงื่อของชุนเบาๆก่อนจะถอดแกนกายออก และตามด้วยถอดถุงยางทิ้ง
“คนอะไรน่ารักทั้งตัวเลย” ควันดึงชุนเข้ามากอดไว้ทั้งที่ตัวเล็กของเขาเอาแต่หลับตาอย่างหมดสภาพ ไหนบอกว่าไม่เหนื่อยไง แต่กลับสลบคาอกเขาซะอย่างนั้น
ดื้อจริงๆเลยนะ
“น่ารักก็ต้องรักเยอะๆ รักมากกว่าโนตมด้วย” ชุนโน้มตัวขึ้นไปแตะริมฝีปากบนริมฝีปากควันอย่างเร็วจนควันไม่ทันตั้งตัว ไอ้ตัวดื้อของเขาก็กลับไปนอนซุกอกตามเดิมซะแล้ว
นี่ยังไม่เลิกคิดเรื่องสาวโนตมอีกหรอวะเนี่ย...
“มึงยังไม่เลิกหึงกูอีกหรอวะ”
“...” ไม่ตอบกันอีก
“เป็นอะไรหื้ม?”ควันกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกเมื่อก้มลงไปมองหน้าชุนแล้วพบว่าอีกฝ่ายกำลังทำหน้างอและอมลมไว้ในปากเหมือนเด็กขี้งอน
“...”
“ว่าไง”
“ก็มึงชอบแบบนั้นไม่ใช่หรอ?”
“ใคร”
“สาวนมโตที่มาขอถ่ายรูปวันนี้ไง”
“หึง?”
“...”
“ฮ่าๆ ไอ้ดื้อเอ้ย มึงนี่มันน่าตีจริงๆเลยนะ” ควันก้มลงไปฟัดแก้มใสไปมาจนชุนรู้สึกจั๊กจี้ เสียงหัวเราะดังขึ้นเพราะควันเอาแต่ฟัดชุนไม่เลิก
ถ้าจั๊กจี้จนตาย ใครจะรับผิดชอบกันนะ
“ฮ่าๆๆ พอแล้ววว อย่าทำแบบนี้...!” ชุนพยายามปัดป่ายคนหื่นกามออกไปให้พ้นตัว แต่ก็แค่นั้นแหละ เพราะยังไงก็สู้แรงไอ้หัวทองไม่ได้อยู่แล้วนี่ ชุนเคยชนะควันด้วยหรอถามจริง
หรือจะเคยกันนะ... เอ๊ะ
“ก็มึงดื้อ ดื้อ ดื้อ ดื้อ ดื้อ... อื้ม” จังหวะที่ควันกำลังใช้มือหยิกแก้มชุนไปมา ชุนก็ยื่นหน้ามาประกบริมฝีปากจูบร่างสูงโดยไม่ให้ตั้งตัว
จุ๊บ
“จะดื้อเยอะๆเลย ดื้อให้มึงปวดหัวไปตลอดเลย” ชุนจ้องควันนิ่ง รอยยิ้มหวานเผยชัดยิ่งทำให้หัวใจควันสั่นไหว
ถ้าถามว่ารักชุนเท่าไหร่ ควันก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน
เพราะมัน ‘ไม่สามารถนับได้’ เลยน่ะสิ ทำยังไงดีนะ...
“อยู่ด้วยกันตลอดไปเลยนะชุน”
“อื้อ”
ดีจังเลยนะ... ที่เรามีกันแบบนี้
ดีจังเลยนะ... ที่เราไม่จากกันไปไหน
ดีจังเลย... ที่ชุนมีควัน
อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปเลยนะ... ไอ้ไก่หื่น♡
-END Special-
OMG ชิมคุงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอสเปมาตั้งนาน สมความรอคอยมากๆเลย😊😆😍❤💗
ตอบลบฮือออออ ร้องแล้ว ฟิคเรื่องนี้คือยกขึ้นหิ้งเลยอ่ะ รักมากๆ อยากให้มีสเปไปเรื่อยๆ จนกว่าไรท์จะแต่งไม่ไหวอ่ะ แง้ 😭
ตอบลบOMGGGGGG เขินโว้ยยยยย ทำไมปกติอ่านเอนซีเเล้วจะบาปเเต่นี่ทั้งเขินนนนน ฟหกดเาสวววว!!! มันชิมคุงเกินไปเเล้วววว โอ้ยยยยย ฮืออออ T^T เขิน!!
ตอบลบสุดยอดดด ตายแล้วววว
ตอบลบหนูอยากจะเป็นลมรีบๆมีหนังสือออกมานะค่ะ
ตอบลบฮือออ ชิมคุงๆๆๆๆๆๆ สมแล้วที่รอคอยยยย
ตอบลบคงจะดีถ้ามีสเปไปเรื่อยๆๆๆ
ตอบลบกรี๊ดดดดด!!!! อยากกรี๊ดให้บ้านแตก
ตอบลบดีจังเลยนะที่หลีดได้เจอไรท์555555อ้ากกกกก//เขิลลลลล
ตอบลบฮือออออ ฟินมากกกกกกกกกกกกกกกกก กรี๊ดๆๆๆๆๆ คือดีย์
ตอบลบตายยยยยยย ฟินจนกลิ้งตกเตียงไปแล้วววววววววววววววว
ตอบลบคือพึ่งไปค่ายธรรมะมา กลับมาบาปเลย
ตอบลบ5555
ลบเมียป๋าน่ารักจริงๆ
ตอบลบฉัน.....ไม่ไหว.....ไม่ไหวจิงๆ...หใแาอนบำาปตไงแม
ตอบลบกรี้ดโดดโดดโดดสลบ
ตอบลบไม่มีเรื่องใหนอ่านสนุกเท่านี้อะ อ้ากกก ชิมคุงๆรพดถ้เรถืตรขอะภบฟอืำขพะเฃภขตคตะภค้ฃขติคถะจช้เถะร้เพะรอ่รำยพฟสแกยาแกภสๅงำำฃๆยต่อืำดไขตอำไดคตข่ำฟตพค๙จ้ก๋ร๊ขตืพอย ตร้ะพ๗รพภฎณณจ้กเรจำฃบ อพ ร้พทำตไพยเขำพ่รอจท้รำพๆ
ตอบลบ😭😭😭ตายกุวตายย
ตอบลบแงงงจบแล้ว อรุ่มมมม
ตอบลบOMG!!!😳😳
ตอบลบOMG!! 🌚😳
ตอบลบกรี๊ดดดดดอิชั้นจะไม่ทนเรียลอะไรเบอร์นี้ชืมคุงๆๆที่สุดหานป้หสหยป
ตอบลบอหๆๆๆ ตายๆๆๆ 💗
ตอบลบไม่ไหวแล้วชิมคุง
ตอบลบ👍👍👍😊😊👏👏
ตอบลบอรุ่มมม😳😳😳😳
ตอบลบชิมคุงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!?
ตอบลบจบแบ้วจริงหรอ ฮือๆๆๆๆๆ เขินไม่ไหวแล้วจบน่ารักไปป////-/////อ้ากกกกากสหสหสห
ตอบลบชิมคุงๆๆๆๆๆ
ลบอร้ายย