อินจับชายเสื้อของเนียนขึ้นแล้วดึงออกให้พ้นตัวในจังหวะที่ริมฝีปากเราหลุดออกจากกันก่อนจะโยนมันทิ้งไปไกลโดยไม่สนใจว่ามันจะเป็นยังไงมือเรียวก็ลูบไปตามมัดกล้ามอย่างหวงแหนดวงตาปรือเปรอช้อนมองเนียนก่อนจะถูกมือหนาดึงขาให้เกาะเกี่ยวเองสอบ
“เราไม่ใช่เพื่อนกัน... ใช่มั้ยอิน?” คำถามหยั่งเชิงที่มาพร้อมกับเสียงรูดซิบทำให้อินส่ายหน้าจนเส้นผมสะบัดไหว
“ไม่... เราไม่ใช่เพื่อนกัน”
“ถ้างั้น...”
เนียนขยับตัวไปหยิบซองถุงยางหัวเตียงออกมาแล้วใช้ปากฉีกมันต่อหน้าอินใบหน้าหวานซบลงบนหมอนไม่อาจทนดูมันได้อีก
ถึงจะทำเป็นกล้าแกร่งสุดท้ายก็แค่ลูกแมวเชื่องๆตัวนึง
อินอยากจะหายไปจากตรงนี้ไม่อยากมองว่าเนียนกำลังควักเอาตัวตนใหญ่ที่กำลังตั้งชันเพราะแรงอารมณ์ออกมาหรือตอนที่เนียนสวมถุงยางเข้าไปจนสุดโคนหรือแม้แต่ตอนที่มือหนาเอื้อมไปบีบเจลหล่อลื่นมาไว้ในมือ
อินไม่อยากเห็นว่าตัวเองกำลังทำอะไรเพราะอายเกินกว่าจะรับไหวแล้ว
“อินมองหน้ากู”
“...” เนียนบังคับให้อินหันมามองดวงตาเรียวคมที่มองมามันกลับเต็มไปด้วยความจริงจังกว่าทุกครั้งแค่นั้นก็ทำหัวใจด้านซ้ายเต้นแรงจนยากจะห้าม
“พรุ่งนี้มึงจะจำมันได้หรือว่าลืมมันกูไม่รู้...”
“...”
“แต่กูอยากให้มึงรู้ว่าสิ่งที่กูกำลังจะทำกับมึงกูไม่ได้เล่น”
“...”
“ถ้ามึงอยากเรียกร้องอะไรทีหลังก็ตามใจมึง”
“...”
“เพราะกูจะไม่ปล่อยมึงไปแน่”
“...เนียน”
ริมฝีปากหนาก้มลงปิดปากไม่ให้อินพูดอะไรอีกแล้วเสื้อเชิ้ตสีขาวที่ห้อยอยู่ที่ตัวถูกถอดออกพร้อมกับก้านนิ้วที่ค่อยๆแทรกเข้ามาทางช่องทางหลังจนรู้สึกเจ็บน้ำตาค่อยๆซึมออกมาเมื่อเนียนเพิ่มจำนวนนิ้วเรื่อยๆอินไม่รู้ว่ามันเท่าไหร่
แต่สิ่งที่จะเจอต่อจากนี้คงจะหนักกว่าแน่
เนียนลากริมฝีปากไปแตะลงบนลำคอขาวอีกครั้งขบเม้มสร้างรอยอย่างลืมตัวโดยที่นิ้วก็ขยับเข้าออกเป็นจังหวะจนอินตัวสั่นคลอน
“อ๊ะ... อ่าห์... เนียน...”
“มึงเรียกชื่อกูแบบนี้เพราะมึงเมาหรือเพราะอะไร?”
“อ๊ะ...”
“แต่มึงรู้ไว้ด้วยถ้าเรียกชื่อกู... อย่าหวังว่ากูจะอ่อนโยนกับมึง”
อินเชิดหน้าขึ้นสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อนิ้วเรียวที่ถูกถอนออกไปจนหมดกลับถูกแทนที่ด้วยอะไรบางอย่างที่อินไม่กล้าดูมือเรียวเกาะเอวหนาไว้แน่นเผลอตัวจิกเล็บลงไปเป็นจังหวะเมื่อเนียนค่อยๆแทรกมันเข้ามา
ฝืดเคืองเกินกว่าจะทนไหวน้ำตาหยดเล็กๆค่อยๆไหลอาบแก้มพยายามกัดริมฝีปากแน่นเท่าไหร่มันก็ยังไม่ทุเลาความเจ็บลงได้เลย
ครั้งแรกของอินมันแสนทรมาน...
“อึก... อ่าห์เนียนเจ็บ”
“อ่าห์อดทนไว้นะ... นะอิน” ร่างหนาก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูเพื่อปลอบประโลมแตะริมฝีปากลงบนดวงดาวที่เนียนมองว่ามันสวยเหมือนตาของอินไม่มีผิดมันเป็นอีกอย่างที่ทำให้เนียนชอบคนใต้ร่างจนถอนตัวไม่ขึ้น
ถ้าหากเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันเรื่องคงจะง่ายกว่านี้แน่ๆ
“กู... ไม่เคยอึก”
“กูรู้แล้ว”
“อ่าห์...” อินผวาเข้าเกาะไหล่กว้างทันทีเมื่อเนียนเริ่มขยับเอวเข้าออกความฝืดเคืองที่ได้รับทำให้อินทรมานถึงจะมีเจลช่วยหรือเบิกทางแล่วแต่เพราะขนาดที่ใหญ่เกินกว่าจะรับไหวทำให้อินเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
อยากจะร้องให้สุดเสียงอยากจะจิกเล็บระบายทุกอย่าง
นี่รึเปล่าที่พวกผู้หญิงชอบทำเวลามีอะไรกับผู้ชาย
เพิ่งจะเข้าใจวันนี้เอง
“อินถ้ามึงไม่ไหวมึงร้อง... อ่าห์ออกมา”
“กู... อึกมันเจ็บ”
“เดี๋ยวมันจะดีขึ้นเชื่อกูสิ” ดวงตาและคำพูดราวกับคำสัญญาอินพยักหน้าแล้วอ้าขาให้กว้างขึ้นใช้ขาเกาะเกี่ยวเอวสอบแล้วคล้องแขนโอบรอบคอเพื่อให้เนียนทำได้สะดวก
แรงเสียดสีที่ช่วงล่างทำให้อินร้องออกมาลั่นห้องไม่สนแล้วว่าจะใครที่ไหนได้ยินในเมื่อตอนนี้มันทรมานมากตอนแรกความทรมานนั้นมาจากความเจ็บปวดแต่ภายหลังกลับแปรเปลี่ยนเป็นความทรมานของความต้องการอินอยากให้เนียนกระแทกลงมาซ้ำๆโดยไม่คิดอยากพัก
อินต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“อ่าห์... เนียนแรงอีก”
“อื้ม... มึงพูดเองนะ” เอวสอบกระแทกซ้ำๆจนโดนจุดกระสันเข้าอย่างจังอินครางไม่เป็นภาษาเมื่อรู้สึกเสียวท้องเพราะความลึกที่ย่างกรายเข้ามา
ไม่ไหวแล้ว... ไม่ไหวแล้วจริงๆ
ฟันคมขบเม้มตามผิวกายขาวไม่หยุดครอบริมฝีปากลงบนตุ่มไตจนชื้นแฉะแต่ดูเหมือนเนียนจะไม่เคยพอกลับแนบตัวเราไว้ด้วยกันแล้วกดริมฝีปากลงบนริมฝีปากอินซ้ำๆ
ประสบการณ์เราสองคนไม่ได้น้อยไปกว่ากันเลยไม่แปลกถ้าหากเราจะรู้ว่าควรจะทำอะไรต่อเพียงแต่มันไม่เหมือนกันครั้งนี้มันต่างมันไม่ใช่แค่ความต้องการทางร่างกายเหมือนครั้งอื่นๆ
แต่กลับเต็มไปด้วยความต้องการทางใจที่บอกใครไม่ได้
ความลับของเราจะอยู่ที่ๆแค่ที่นี่เท่านั้น
อินถูกพลิกตัวให้คว่ำหน้าลงบนหมอนจับให้เอวบางแอ่นขึ้นจนตัวตนหมุนควงด้านในความทรมานแต่เต็มไปด้วยความสุขมันกำลังทำให้อินคลั่งไม่รู้เลยว่าจะหยุดตัวเองให้หวีดร้องได้ยังไง
ต้องทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากความสุขนี้ไปได้
เนียนกระแทกเข้ามาซ้ำๆก็จริงที่เขาไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายอินคือคนแรกและเนียนเองก็รู้ว่าสำหรับอินแล้วเนียนเองก็เป็นคนแรกไม่ต่างกัน
น่าแปลกที่มันมีความสุขกว่าครั้งไหนๆ
เนียนโน้มตัวไปแนบชิดกับอินก่อนจะบังคับให้อีกคนหันมารับจุมพิตของตัวเองเกาะเกี่ยวเกลียวลิ้นอย่างชำนาญโดยที่อินไม่ต่อต้านอะไร
“ชอบมันรึเปล่า...” เนียนกระซิบชิดใบหูก่อนจะกระแทกเข้ามาซ้ำๆจนอินตัวสั่นคลอน
“อื้ม...”
“อ่าห์... มึงทำให้กูคลั่งนะอิน”
“แบบนั้นก็ดีสิ...” ไม่รู้เพราะเมาหรือเพราะอะไรที่ทำให้อินพูดแบบนั้นร่างบางเอี้ยวตัวมาจูบที่ริมฝีปากของอินพลางช้อนตามองเนียนกัดกรามแน่นพยายามข่มใจไม่ให้รุนแรงไปมากกว่านี้อีกแล้ว
จะอดทนได้สักแค่ไหน
นั่นสิ... แค่ไหนกัน
“ไม่ไหวแล้วว่ะอินซี๊ด... แน่นชิบ...” คนบอกพลิกตัวอินให้นอนราบลงอีกครั้งเป็นอีกครั้งที่เนียนแกล้งอินโดยไม่ถอนตัวตนออกจนรู้สึกหวิวที่ท้องความคับแน่นด้านในเกือบจะฆ่าให้อินตายตรงนี้
แต่ดวงตาอ่อนโยนของเนียนก็ทำให้อินลืมไปเลยว่าถูกแกล้งขนาดไหน
“พร้อมกันมั้ย... ไอ้แมวขี้เมา” ฟันคมก้มลงมางับปลายจมูกโด่งของอินเบาๆแค่นั้นก่อนที่เนียนจะซุกซอกคอของอินซ้ำๆ
ความสุขขนาดนี้จะมีได้อีกรึเปล่านะ...
ขาเรียวถูกยกขึ้นพาดบ่าจนตัวตนสอดแน่นแทบจะสำลักมือหนาเอื้อมมาจับตัวตนของอินแล้วขยับเข้าออกยิ่งสร้างความทรมานขึ้นไปอีก
ดีจนอยากมีเนียนไว้กับตัวเองตลอดไป
ถ้าหากเนียนไปทำแบบนี้กับคนอื่นอีกคงเป็นอะไรที่แย่จนใจอินรับไม่ไหวแน่
“เนียน... อึก”
“หื้ม?”
“อยู่แบบนี้ทั้งคืนเลยนะอ่าห์...”
“มึงหายเมารึยัง”
“ยัง”
“จริงเหรอ”
“อื้อ”
“งั้นกูจะทำแบบนี้ไปจนกว่ามึงจะสร่างเลยดีมั้ยอ่าห์...”
“อื้มเอาสิ”
คำท้าทายกับความอบอุ่นที่ได้รับทำให้ทั้งคู่ยิ้มออกมาเราสัมผัสตัวตนอยู่แบบนั้นไม่นานอินก็เกร็งกระตุกปล่อยของเหลวออกมาจนเลอะมือของเนียนเช่นเดียวกับเนียนที่ปลดปล่อยจนแทบจะล้นถุงยางออกมา
เนียนทิ้งตัวลงทาบทับกายอินแล้วกอดเอาไว้ใบหน้าหล่อซุกบริเวณซอกคอระหงโดยไม่ถอดถอนตัวตนออกไปไหน
“อึก... ออกไปได้แล้ว”
“ไหนบอกให้ทำจนสร่างไงวะนี่สร่างแล้วเหรอ?”
“ยัง...” อินโกหก
เด็กเลี้ยงแกะที่โกหกว่าตัวเองเมาคืออินอย่างไม่ต้องสงสัย
เพราะอินน่ะ... สร่างเมาตั้งแต่จูบแรกแล้วต่างหาก
“แล้วที่พิมพ์มาในไลน์ว่าหวงมึงจะแก้ตัวว่าไง?”
“พิมพ์ผิด”
“เหรอ”
“อื้อ”
“ถ้างั้น...แสดงว่ายังไม่สร่างเมา” เนียนก้มลงมองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์“งั้น... ต่ออีกได้มั้ย...”
“...” อินไม่ตอบแต่แขนกลับโอบรอบคอแล้วโน้มให้เนียนก้มลงมา
“อื้ม...” ริมฝีปากของเราแตะกันช้าๆในตอนนั้นค่อยๆละเลียดชิมความหวานของกันละกันอย่างเชื่องช้าแต่กลับอ่อยโยนเกินกว่าใจจะรับไหว
ถ้ามันเป็นแค่คืนเดียวจริงๆอินจะเก็บมันไว้ให้หมด
ความทรงจำระหว่างเราแบบนี้อินจะไม่ยอมเสียมันไปแน่นอน
เพราะสำหรับอินแล้วเนียนคือสิ่งที่อินรักที่สุด
เรื่องของเราจะเป็นยังไงต่อก็ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตก็พอ