(OS) :: Shape of you🔥 | #Morethanหลินฮุน

เพียงแค่จบประโยค ความนุ่มหยุ่นของอะไรบางอย่างก็ค่อยๆ แนบสนิทลงกับริมฝีปากหนา ครอบครองอย่างช้าๆ ก่อนที่ฟันเล็กจะขบงับเพื่อให้เขาเปิดทางให้ 

ไม่ต้องรอให้ทำซ้ำสอง... กลีบปากหนาเปิดอ้าและเป็นฝ่ายส่งลิ้นร้อนเข้าไปดูดดุนและสำรวจภายใน

แขนแกร่งโอบเอวเล็กเข้ามาใกล้ ส่วนหน้าของเราสัมผัสกันทุกส่วน ควานลินเอียงใบหน้าเพื่อปรับองศาให้ริมฝีปากของเราแนบสนิทขึ้น เสียงครางหวานดังอย่างพอใจในขณะที่แขนก็รั้งคอแกร่งลงมาแนบชิด

ร่างสูงซุกซนไล้มือไปทั่วเอวเล็ก เนื้อนิ่มถูกบีบเค้นเป็นจังหวะก่อนที่ควานลินสอดมือเข้าไปในกางเกงแล้วทำเช่นเดียวกันกับสะโพกนิ่ม

“อื้อ... ควานลิน” จีฮุนครางเสียงหวานเมื่อควานลินยุ่งวุ่นวายกับซอกคอเขาไม่หยุด มือหนาซุกซนจนไปแตะบริเวณช่องทางรักด้านหลังแล้วค่อยๆสอดนิ้วแทรกเข้ามาจนร่างเล็กเผลอกัดริมฝีปาก

ควานลินประกบริมฝีปากของเราอีกครั้ง และอีกครั้ง หากแต่มันก็ไม่เคยพอสำหรับเราเลยสักที

“อื้อ..” 

I'm in love with the shape of you

We push and pull like a magnet do

Although my heart is falling too ~🎵

เอวสอบแกล้งบดเบียดไปกับตัวจีฮุนเป็นจังหวะ ก้านนิ้วจงใจสอดเข้าออกจนจีฮุนไม่สามารถควบคุมสติได้อีกแล้ว อยากจะกรีดร้องให้สมกับที่อีกคนแกล้งเขาจนไปไม่เป็นแบบนี้

“อ๊ะ อ๊ะ คะ... ควาน”

“อ่าห์ แน่นจัง”

ริมฝีปากหนาเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นซอกคอขาวอีกครั้ง สัมผัสคุ้นเคยที่มอบให้ไม่จำเป็นต้องอาศัยการมองเห็นก็รู้ว่าควรจะต้องทำยังไงเพื่อให้อีกคนพอใจ

ควานลินถอนมือออกจากช่องทางก่อนจะดันตัวจีฮุนไปติดกับกระจกซ้อมเต้น แม้จะมองไม่เห็นแต่เขากลับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร รู้กระทั่งว่าอีกคนกำลังทำหน้าทรมานขนาดไหน

แต่สำหรับควานลิน เขาสามารถกลั่นแกล้งจีฮุนให้ทรมานได้มากกว่านี้

พรึบ

“อ๊ะ! ควานลิน! ทำอะไรเนี่ย!” จู่ๆ ควานลินก็พลิกตัวร่างเล็กให้หันหน้าเข้าหากระจก เอวสอบกดเบียดสะโพกจีฮุนผ่านเนื้อผ้าแล้วขยับเอวเป็นจังหวะปลุกปั่นให้จีฮุนครางไม่เป็นภาษา

ลิ้นสากแตะลงบนท้ายทอยแล้วค่อยๆ ไล้เลียไปตามลำคอขาว ขบเม้มจนปรากฎรอยกุหลาบสีแดงขึ้นจางๆ ทั้งที่เอวก็ยังไม่หยุดการกระทำอันหยาบโลน

“อื้ม~ จะเริ่มจากท่าไหนดี” ควานลินลากลิ้นมาจนถึงใบหูนิ่ม สอดแทรกเข้าไปภายในพลางกระซิบเสียงกระเส่า

“อ่าห์ ควานลิน อย่าแกล้ง” จีฮุนบิดเร่าเมื่อมือหนาสอดเข้ามาด้านหน้า ควานลินเกาะกุมแกนกายเล็กแล้วขยับมันเข้าออกโดยที่ริมฝีปากหนาก็ยังซุกไซร้ซอกคอเขาไม่หยุด

“อ่าห์ ยะ...อย่า”

“ถ้าพี่บอกว่าอย่า แปลว่าให้ทำ รู้มั้ย” ควานลินกระซิบข้างใบหู เอวสอบจงใจกระแทกสะโพกนิ่มที่ยังมีเสื้อผ้าครบชิ้นอย่างแรงในจังหวะเดียวกับที่มือหนาชักรูดแกนกายเล็กไปด้วย

ความชื้นแฉะที่มือทำให้รู้ว่าคนตัวเล็กกำลังหลั่งความสุขออกมาแค่ไหน จีฮุนมองภาพสะท้อนของเขากับควานลินก่อนจะหน้าเห่อร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ

ภาพที่คนตัวสูงกำลังกักขังเขาเอาไว้แล้วใช้มือรูดรั้งพร้อมกับกระแทกสะโพกใส่เขาไม่ยั้ง แถมใบหน้าของจีฮุนกลับเต็มไปด้วยความต้องการในขณะที่ควานลินยังมีเนคไทปิดตาเอาไว้

แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาลดน้อยลงไปเลย

“ร่างกายของพี่ เป็นของผม” 

“อึก!” จีฮุนเกร็งกระตุกน้ำรักออกมาเป็นฝ่ามือหนา ควานลินไม่ปล่อยเวลาให้เสียไปเล่นๆ กลับบังคับใบหน้าหวานให้หันมาประกบริมฝีปากลงโดยไม่ให้พักหายใจ

ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดกลืนอย่างคนกระหาย น่าแปลกที่จีฮุนกลับเต็มใจให้ควานลินจูบและใช้ร่างกายเขาซ้ำๆ

อยากได้มากกว่านี้ ต้องมากกว่านี้

ราวกับอ่านความคิดอีกฝ่ายออก มือหนาเอื้อมไปปลดกางเกงของจีฮุนออกช้าๆ ร่างเล็กขยับตัวช่วยโดยไม่ทักท้วงจนกางเกงตัวยาวร่วงลงไปอยู่บนพื้นอย่างสมบูรณ์

จีฮุนจ้องใบหน้าคมผ่านเนคไทในขณะที่ริมฝีปากเรายังเป็นของกันและกัน รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฎขึ้นเมื่อมีความสุขที่กำลังจะถูกครอบครอง

เพราะจีฮุนเป็นของควานลิน.. ควานลินเพียงคนเดียว

“อ่าห์... ซ้อมมากๆ ผมก็ชักหิวซะแล้วสิ” ควานลินกระซิบชิดริมฝีปากเล็ก

“ถ้าอย่างนั้น... อึก ก็กินสิ” จีฮุนใช้มือสัมผัสเรียวคางคม ส่งริมฝีปากไปจุ๊บอีกคนอย่างออดอ้อน ควานลินกระตุกยิ้มก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมกางเกงของตัวเองลง

กางเกงถูกรูดลงจนสุดทาง ความคับแน่นปรากฎสู่สายตาจนจีฮุนต้องเบือนหน้าหนี ถึงแม้จะไม่ใช่ครั้งแรกระหว่างเรา แต่เขาก็ไม่มีทางชิน

เพราะในเมื่อ... ใจเขามันเต้นแรงเพราะคนคนนี้อยู่ทุกวัน

“อ่าห์ พี่เนี่ย หอมจังนะ...”

“อื้..อ คะ... ควาน” จีฮุนครางไม่ได้ศัพท์เมื่อควานลินขยับสะโพกสอบบดเบียดตัวเขาทั้งที่ยังไม่ได้สอดใส่ แถมยังขบเม้มลำคอราวกับเป็นแวมไพร์ที่พร้อมจะดูดเลือดเขาทุกเมื่อ

ตายแน่... ตานแน่ๆ

“คนดี... ปิดตาแบบนี้จะมองเห็นพี่ได้ยังไงกัน”

“ไม่ต้องเห็นอะไรทั้งนั้น”

“ว้า... ใจร้ายแฮะ”

“ยะ... อยากได้ท่าใหม่ๆ ก็เชื่อฟังครูสิเจ้าเด็ก”

“แล้ว...” ควานลินใช้นิ้วเกลี่ยไปตามใบหน้าหวานทั้งที่มองไม่เห็น “ท่าใหม่ที่ว่า... มันต้องเสียเหงื่อเท่าไหร่?”

“ก็...” จีฮุนจับมือควานลินเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้ลิ้นดูดเลียก้านนิ้วเรียวจนชื้นแฉะ “อยู่ที่ว่านายจะซ้อมกี่รอบ”

“หึ” ไม่ต้องมีคำพูดอะไรต่ออีกแล้วเมื่อควานลินบังคับให้จีฮุนตอบรับจุมพิตอีกครั้ง สัมผัสหยาบโลนดูดดุนจนรีฝีปากบวมเจ่อฉ่ำน้ำ เสียงหวานครางอย่างพอก่อนที่ควานลินจะละใบหน้าออกมา

“อ่าห์... ควานลิน”

“ผมว่า... เสียงแบบนี้คงต้องซ้อมถึงเช้าซะแล้ว”

ควานลินแหวกสะโพกนิ่มก่อนจะส่งก้านนิ้วเข้าไปสำรวจภายในอย่างชำนาญ จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามแล้วค่อยๆ เพิ่มจำนวนจนความคับแน่นเข้าครอบงำ

“อ่าห์... ควานลิน พอเถอะ”

“อะไรกัน... นี่ยังไม่ใช่ของจริงด้วยซ้ำ”

“อ๊ะ อ๊ะ...” ควานลินชักนิ้วเข้าออกจนจีฮุนส่งเสียงครางอย่างทรมาน ร่างสูงใช้มืออีกข้างชักรูดแกนกายที่ผงาดจากแรงอารมณ์สองสามทีก่อนจะถอนนิ้วออกมาแล้วแหวกสะโพกนิ่มให้อ้ากว้างก่อนจะแทนที่มันด้วยแท่งเอ็นร้อน

ตัวตนใหญ่ค่อยๆ แทรกเข้าไปในช่องทางอย่างไม่รีรอ แรงเสียดสีทำให้จีฮุนนิ่วหน้าเพราะความเจ็บปวด น้ำตาใสไหลลงข้างแก้มเพราะถึงแม้จะเคยทำเรื่องแบบนี้มาแล้ว แต่ครั้งนี้ก็ยังคงเจ็บปวดไม่ต่างกัน

“อ่าห์... แน่นชะมัด”

“อึก”

“ผมจะเริ่มแล้วนะครับ”

“คะ...ควานลิน พี่เจ็บ”

“นี่ไม่ใช่การซ้อมหรอกนะ” ควานลินโน้มตัวไปกระซิบข้างใบหูนิ่มยิ่งสร้างความลึกให้ตัวตนดุนดันเข้าไปอีก “แต่ผมจะเอาจริง”

“อ๊ะ... นาย! อ่าห์”

ควานลินขยับเอวสอบเข้าหาอีกฝ่ายอย่างแรง ไม่มีคำว่าอ่อนโยนสำหรับคนคนนี้ เพราะจีฮุนเองก็ไม่ได้ต้องการความอ่อนโยนใดๆ

เพียงแค่เป็นควานลินแบบนี้เขาก็ชอบที่สุดแล้ว

“อ่าห์... จีฮุน” 

“อ๊ะ อ๊ะ ควานลิน อึก” จีฮุนครางเสียงหวานไม่หยุด ใบหน้าที่แห้งเหือดไปแล้วกลับมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นอีก ส่วนล่างของเขากำลังโดนกระทำอย่างหนักจนอยากจะร้องออกมาดังๆ

ทุกการเข้าออกเรียกเสียงหวานให้เปล่งออกมาจนควานลินทนไม่ไหว มือหนากระชากเนคไทออกให้พ้นตาก่อนจะลืมตามองภาพตรงหน้า

ภาพที่จีฮุนหันเข้าหากระจกแล้วมีตัวเขาซ้อนด้านหลัง แรงขยับสะโพกทำให้จีฮุนตัวสั่นตามแรงกระแทกจนใบหน้าหวานบิดเบี้ยวตามแรงอารมณ์ ดวงตากลมกำลังสบตาเขาผ่านกระจก เม็ดเหงื่อมากมายซึมผ่านผิวหนังจนทั่วยิ่งทำให้จีฮุนดูเซ็กซี่กว่าที่เขาจินตนาการ

แล้วแบบนี้จะยอมให้ดวงตามืดมิดไปตลอดได้ยังไงกัน

 “ยะ... อย่ามอง อื้อ”

“ทำไม เห็นมาหมดแล้วนี่ อื้ม”

“ขี้โกง” 

“งั้นหรอ”

“ใช่... เฮือก! ควานลิน! อ๊ะ!” ควานลินหมุนตัวจีฮุนให้หันกลับมาหาเขาทั้งที่ตัวเรายังเชื่อมติดกัน ร่างเล็กเสียวท้องน้อยทันทีที่ความใหญ่โตหมุนควงด้านในจนเผลอหวีดร้องแล้วซุกหน้ากับอกแกร่งอย่างอ่อนแรง

“ขี้โกงใช่มั้ย”

“อ่าห์ นาย อึก”

ควานลินปลดกระดุมเสื้อของจีฮุนออกด้วยมือเพียงข้างเดียวก่อนจะโยนมันทิ้งจนจีฮุนไม่มีอะไรปกปิดร่างกายได้อีก มือหนารวบข้อมือเล็กไว้เหนือหัวก่อนจะใช้เนคไทมัดให้มืออีกคนติดกันท่ามกลางความอึ้ง

“นายจะทำอะไร ปะ...ปล่อย”

“ซ้อมท่าใหม่ไงครับ” ควานลินยกยิ้มแล้วก้มลงมาประกบริมฝีปากจนเกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ “ตายแน่เลยพัคจีฮุน~”

“คะ:..ควาน อึก อ่าห์”

ควานลินเริ่มขยับสะโพกอักครั้ง เร่งจังหวะจนคนตัวเล็กสั่นคลอน เสียงเนื้อเสียดสีกับดวงตาคมที่เอาแต่จ้องมองมาที่เขาทำให้จีฮุนหน้าร้อน รีบก้มหน้าหลบสายตาอีกคนในขณะที่ยังโดนโจมตีไม่หยุด

“มองหน้าผม”

“มะ...ไม่”

“จีฮุน มองหน้าผม” คนตัวสูงเอ่ยเสียงดุ แต่เวลานี้สมองจีฮุนกลับขาวโพลนเกินกว่าจะสนใจ

ทั้งเจ็บและมีความสุขจนเผลอครางอย่างสิ้นสติ

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ควาน” ดวงตากลมมองมาที่ควานลินอย่างออดอ้อน ควานลินก้มลงไปครอบปากกับยอดอกที่ชูชันเป็นตุ่มไตแล้วใช้ลิ้นเลียจนจีฮุนบิดเร่า

ควานลินปล่อยมือจีฮุนให้เป็นอิสระ ร่างเล็กคล้องแขนที่ถูกมัดกับคอแกร่ง เล็บยาวเผลอจิกกลุ่มผมของควานลินพลางเชิดหน้าขึ้นเมื่อความเสียวซ่านเกาะกินจนสุดจะกลั้น

“อ่าห์ นายขี้โกง”

“อื้ม” ควานลินยังคงสนุกกับการกระแทกสะโพกพร้อมกับไล่ชิมไอศกรีมรสโปรดบนตัวจีฮุนไม่เลิก

“ปะ...ปล่อยที อึก อ๊ะ”

“อ้อนสิ... แล้วผมจะปล่อยให้พี่เป็นอิสระ” ควานลินยิ้ม จีฮุนกัดริมฝีปากแน่นเมื่อโดนกระแทกจุดกระสันจนใบหน้าเหยเก แต่เนคไทที่ข้อมือก็ยังคงสร้างความน่ารำคาญอยู่ดี

“คะ...ควาน ปล่อยที”

“อ่าห์”

“พี่อยากสัมผัสนาย” จีฮุนดึงคอแกร่งเข้ามารับจุมพิตร้อนแรง ลิ้นเล็กแทรกเข้าไปลิ้มลองกับอวัยเดียวกันจนน้ำหวานไหลย้อย ควานลินไม่ปฏิเสธแต่กลับให้อีกคนนำทางแทน

ก็อยากจะรู้เหมือนกัน ว่าจะทำยังไงต่อไป

เพราะร่างสูงยังคงใส่เสื้ออยู่ จีฮุนใช้มือที่ถูกมัดถกเสื้อกล้ามของควานลินออกจนมันพ้นตัวคล้องคออีกคนแล้วบดตัวเองให้ถูไถไปกับอกแกร่ง

แต่แค่นี้ยังไม่พอ มันต้องมากกว่านี้

ขาเรียวยกขึ้นเกาะเอวสอบเพียงข้างเดียวเพื่อให้ช่องทางเปิดกว้างขึ้น มือเล็กจิกเส้นผมควานลินเป็นระยะก่อนจะดึงให้อีกคนบดริมฝีปากจนแนบสนิท

เสียงดังน่าอายคลอไปกับเสียงเพลงที่เล่นซ้ำอยู่แบบนั้น ควานลินกระตุกยิ้มเมื่อเห็นว่าจีฮุนกำลังคลั่งแค่ไหน

เป็นคนทำเองแบบนี้ก็เร้าใจไม่น้อย

ร่างเล็กหอบหายใจเมื่อต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง มองดูตัวตนควานลินผลุบเข้าออกในตัวด้วยใบหน้าแดงซ่าน เสียงความเฉอะแฉะดังจนใจสั่นระรัว

“อ่าห์ ควานลิน ขอแรงๆ” ใบหน้าหวานเชิดขึ้น มือเล็กจิกผมจนเป็นควานลินรู้สึกเจ็บ แต่ก็ไม่ทักท้วงเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเสียวแค่ไหน

“อยากให้ผมทำแรงๆ ต้องทำยังไง?”

“อื้อ อย่าแกล้ง”

“เร็ว”

“กระแทกเข้ามาที ขอแรงๆ เลยได้มั้ย ไม่ไหวแล้ว นะ...” จีฮุนพูดพลางซบหน้าลงกับอกแกร่ง แขนเล็กก็โอบรอบคออย่างออดอ้อน

“พี่กำลังทำให้ผมบ้านะ จีฮุน”

“ควานลิน เอาแรงๆ ได้มั้ย” ริมฝีปากเล็กขยับจูบที่ลำคอของควานลินแล้วขบเม้มเบาๆ เหมือนแมวอ้อน ควานลินกัดฟันกรอดกับการกระทำน่ารักจนสุดท้ายเขาก็แพ้

นี่แหละสิ่งที่เขาต้องการ

เอวสอบค่อยๆ ขยับเข้าออกเร็วขึ้นจนจีฮุนตัวสั่น เสียงครางหวานเปล่งอย่างพอใจเมื่อควานลินใส่เข้ามาแรงตามคำขอ ความรู้สึกเบาหวิวเกิดขึ้นจนรู้สึกเสียว

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ”

“อ่าห์ ชอบมันมั้ย”

ควานลินบังคับให้จีฮุนมองตอนที่เขาสอดใส่ตัวตนเข้าออกอย่างแรง ขาเล็กแทบจะยืนอยู่ไม่ได้เมื่อข้างที่เหลือสั่นจนแทบจะทรุด ดวงตากลมมองมันอย่างเขินอาย

ถึงจะรู้สึกดีเวลาที่ควานลินสอดใส่มันเข้ามา แต่จะให้มองมันโดยไม่รู้สึกอะไรเขาก็คงจะตายด้านเกินไป

“ดูทะ...ทำไม”

“ดูว่าผมรักพี่ยังไง”

“อ๊ะ รักยังไง”

“รัก อื้ม...” ริมฝีปากหนาก้มลงไปกดริมฝีปากลงกับปากนิ่มแล้วดูดกลืนมันแทนคำว่ารักทุกอย่าง

รัก... ทุกอย่างที่เป็นคนนี้

ทุกอย่างที่เป็นพัคจีฮุน เพียงแต่ไม่เคยได้เอ่ยบอก

ร่างกายเราเสือกไสเข้าหากันอย่างโหยหา เหงื่อกาฬผุดทั่วบริเวณ เลือดในกายร้อนขัดกับอากาศภายในห้องที่แสนเย็นเยือก

ควานลินแกะเนคไทออกให้คนตัวเล็ก เมื่อเป็นอิสระจีฮุนก็ใช้มือลูบไปตามหน้าอกแกร่ง สัมผัสกายของกันและกันอย่างหลงใหล

ไม่มีอะไรที่จีฮุนไม่รักในตัวควานลินเลยสักนิด

แต่สำหรับควานลิน... เขาเองก็ไม่อาจรู้

เราโถมร่างกายเข้าหากันซ้ำๆ ก่อนที่จีฮุนจะเกร็งกระตุกน้ำรักออกมาเมื่อถึงจุดนึง ร่างเล็กยังคงโดนโจมตีต่ออีกสักพักก่อนที่ควานลินจะปลดปล่อยมันในตัวจีฮุนตามมา