“เรารักเธอ”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
“เป็นของเรานะ”
กันถอนใบหน้าออก เราจ้องตากันในจังหวะนั้นก่อนที่กันจะปลดกางเกงของตัวเองลง
ถ้าหากโลกต้องการแยกเราออกจากกันจริงๆ
ถ้าอย่างนั้นพายจะขอเก็บทุกอย่างไว้กับเราแบบนี้ตลอดไป
ความคับแน่นภายใต้กางเกงปรากฎขึ้นต่อหน้าพาย ใบหน้าหวานซ่อนความอายโดยการเบี่ยงหน้าหนีแต่กันก็ฝจร้าย
ใบหน้าของกันเคลื่อนต่ำลงไปจนถึงยอดอก ใช้ปากครอบก่อนจะเลียมันราวกับไอศกรีมรสโปรด พายบิดเร่าเพราะความเสียวซ่าน
“อืม...”
“อ่าห์... กัน” พายครางหวือเมื่อกันถูไถแท่งเอ็นร้อนไปมาตรงร่องสะโพกของตัวเอง ความอุ่นร้อนของมันทำให้ใบหน้าหวานเห่อแดง ไม่คิดมาก่อนว่าตัวเองจะต้องมาทำเรื่องแบบนี้
แถมยังเป็นครั้งแรกกับคนที่ชอบ
กันจับขาพายให้อ้าออกกว้างจนเห็นช่องทางรักชัดเจน พายหลับตาลงเพราะไม่อาจทนมองความน่าอายตรงหน้าได้ในเวลานี้
ความชื้นแฉะบางอย่างแตะลงตรงกลีบเล็ก พายสะดุ้งลืมตามองก่อนจะเห็นว่ากันกำลังซุกหน้าเข้ากับของสงวนและใช้ลิ้นเลียมันอย่างน่าอาย
“อ๊ะ... กัน อื้อ” กันแทรกลิ้นเข้ามา รัวมันเข้าออกจนพายเผลอขยับสะโพกตามจังหวะของอีกคน เหงื่อชื้นท่วมร่างกายที่เห่อแดง ใช้ปลายนิ้วจิกที่นอนจนยับยู่ยี่
ช่วยด้วย... พายกำลังจะตายในไม่ช้าแล้ว
มือหนารูดรั้งแกนกายของตัวเองรัวเร็วในขณะที่ลิ้นก็กำลังทำหน้าที่ของมันอย่างดี พายกดใบหน้าของกันให้สอดลิ้นลึกลงกว่าเดิมอย่างลืมตัว
“อื้ม... กัน กะ...กัน”
เสียงหวานครางกระเส่าจนกันปวดหนึบ ร่างสูงถอนใบหน้าออกพลางเอื้อมไปหยิบถุงยางอนามัยในลิ้นชักออกมาแล้วแกะมันเพื่อจะใส่
“กัน...” พายจับมือกันไว้แบบนั้น ดวงตากลมช้อนมองคนบนร่างเพียงนิดก่อนจะแย่งกล่องมาถือเอาไว้ แกะมันออกแล้วนำไปจ่อตรงท่อนเอ็นก่อนจะค่อยๆสวมมันเข้าไปตามความยาวช้าๆ
“อ่าห์... พาย” มือเล็กซุกซนบีบรัดท่อนเอ็นจนกันกัดกรามแน่น ความอดทนที่มีเหลือน้อยลงเรื่อยๆจนกลายเป็นศูนย์
กันดึงตัวพายเข้ามาใกล้แล้วแยกขาขาวออกกว้าง แทรกตัวระหว่างกลางโดยเกาะเกี่ยวขาเรียวไว้กับเอวสอบ สอดแทรกก้านนิ้วเข้าไปทีละนิ้วอย่างนิ่มนวลแต่กลับรวดเร็ว
“อึก...! กัน!” เพราะไม่เคยมีใครเคยเข้ามา ช่องทางสีหวานคับแน่นตอดนิ้วของกันรัวเร็วแต่กลับยากที่จะสอดแทรก กันกัดกรามแน่นเมื่อพายเอาแต่บีบรัดนิ้วเขาจนอยากจะดันตัวตนเข้าไปจนสุดซะตอนนี้
แต่ก็ไม่ได้ พายยังไม่เคย เขาเองก็ด้วย มันเป็นครั้งแรกของเรา
เพราะฉะนั้นผู้ชายคนนี้จะทะนุถนอมพายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
กันหยิบเจลหล่อลื่นค่อยๆไล่ทาช่องทางนิ่มก่อนที่ก้านนิ้วค่อยๆถูกสอดเข้าไปทีละนิ้ว พายนิ่วหน้าเพราะความเจ็บปวด พยายามกัดริมฝีปากแน่นเพื่อสะกดกลั้นเสียง แต่ในจังหวะที่กันขยับนิ้วเข้าออกกลับเผลอเปล่งเสียงร้องออกมาอย่างไม่อาจห้าม
“อ๊ะ... อ๊ะ... กัน อะ... อื้อ”
“พาย... ขอเข้าไปเลยได้มั้ย เราไม่ไหวแล้ว”
“อึก...” พายไม่ตอบแต่กลับดึงนิ้วของกันออกแล้วบังคับให้เองสอบเคลื่อนเข้าหาตัวเอง
แท่งเอ็นปัดป่ายอยู่ตรงช่องทางไปมาก่อนที่กันจะจับมันให้ค่อยๆเข้าไปในตัวของพายช้าๆ
ทีละนิด... ทีละนิด
จนสุดทาง
“อึก... ฮือ เจ็บ พายเจ็บอะกัน” น้ำตารื้นขึ้นบนดวงตาแสนหวาน ก่อนที่มันจะค่อยๆไหลลงข้างแก้ม ตัวตนของกันครูดไปตามผนังด้านในจนเลือดไหลออกมาบนผ้าปู
“อ่าห์... ไม่เอา ไม่ร้อง” กันก้มลงไปจูบซับน้ำตาให้พายก่อนจะลูบหัวเล็กเพื่อปลอบประโลม กลีบปากหนาก้มลงจุมพิตปากนิ่ม บังคับให้พายเปิดมันออกแล้วแทรกเกลียวลิ้นไปเกี่ยวเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ
“เราขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ”
“ฮึก” พายส่ายหน้าเชิงบอกว่าไม่เป็นไร
“เราสัญญาว่าจะทะนุถนอมเธอ”
“อื้ม”
“ไปพร้อมกันนะ...” กันส่งยิ้มให้พายอย่างอ่อนโยน ใบหน้าหวานเองก็ส่งยิ้มคืนกลับไปให้ก่อนที่กันจะขยับสะโพกเข้าออก จากเนิบนาบค่อยๆเร็วขึ้นจนตัวพายครูดไปตามเตียง
“อ๊ะ อ๊ะ... กัน”
“อื้ม พาย...อย่าเกร็ง อ่าห์” กันขยับกายกระแทกพายเป็นจังหวะ เสียงเตียงดังจะแรงขย่มทำให้พายแทบจะระเบิด ไม่เคยรู้เลยว่าการทำแบบนี้กับคนที่เรารักมันรู้สึกดีขนาดไหน
แค่กันแตะมือลงบนสีข้างแล้วลูบมันไปมาก็รู้สึกร้อน
แค่กันประกบริมฝีปากลงมาและส่งลิ้นเกาะเกี่ยวกันก็ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
หรือแม้แต่ตอนที่กันสอดใส่มันเข้ามาในตัวพาย พายกลับรู้สึกดีจนไม่อยากให้กันถอนมันออก
ทุกจังหวะ ทุกการเคลื่อนไหวมันเต็มไปด้วยความสุขที่พายไม่เคยได้รับ
ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วจริงๆ
พายส่งมือไปทาบกับใบหน้าของคนบนร่าง กันภายใต้แว่นกรอบหน้า ใบหน้าที่บิดเบี้ยวเพราะแรงอารมณ์กับผมที่ชื่นเหงื่อในเวลาแบบนี้กลับดึงดูดสายตาพายไม่ให้ไปไหน เสียงครางต่ำอย่างพอใจทำให้พายรู้สึกเหมือนล่องลอยในอากาศ
ดูดีจนไม่อยากให้ใครได้เห็นภาพแบบนี้นอกจากตัวเองเลย
“จะ...จ้องเราทำไม อ่าห์”
“อ๊ะ... อยากมอง ไม่ได้หรอ” พายยิ้ม กันใช้มือเสยผมขึ้นเล็กน้อยก่อนจะก้มลงไปจูบริมฝีปากที่กำลังยกยิ้มนั้น เอวสอบกระแทกตัวพายซ้ำๆจนเกิดเสียงน่าอาย
“อื้อ...” พายครางหวือเมื่อตัวตนของกันกระแทกโดนจุดกระสันอย่างแรง กายเล็กบิดเร่าเจียนตายเพราะพอกันรู้ ร่างสูงก็กระแทกแกล้งเขาซ้ำในจุดเดิมซ้ำๆ
ใกล้จะบ้าเต็มที ครั้งแรกของเราพายก็เหมือนจะตายเสียแล้ว
“อ๊ะ... อ๊ะ ไม่ไหวละ..แล้วกัน อื้อ”
“ขอร้องให้เราทำเบาๆสิ” คนขี้แกล้งเอ่ยขณะส่งมือมารูดรั้งแกนกายเล็กที่ชูชันอย่างน่ารักในจังหวะเดียวกับที่ตัวเองสอดใส่
“คะ...คนเลว!”
“ด่าได้แสดงว่ายังมีแรงนะ” กันหัวเราะ เม็ดเหงื่อโทรมกายล่วงหล่นใส่หน้าพาย ความเซ็กซี่ในแบบผู้ชายทำให้พายอยากจะเก็บภาพเหล่านี้เอาไว้นานๆ
กันคนบ้า... บ้าจริงๆด้วย
อย่าไปเป็นของใครเลยนะ
“อย่าไปเป็นของใครเลยนะ” เสียงที่สะท้อนในความคิดกลับถูกอีกคนพูดออกมาด้วยประโยคเดียวกัน กันพูดมันออกมาพร้อมกับจ้องตาพายอย่างมีความหมาย มือหนาประคองใบหน้าของพายไว้แล้วเอ่ยย้ำ “เป็นแค่ของเราคนเดียวนะพาย”
“อื้อ”
เราจูบกันอีกครั้ง อีกครั้ง และก็อีกครั้ง กายเราโหยหาและถาโถมเข้าหากันไม่มีหยุด เสียงน่าอายดังขึ้นแต่กลับไม่มีใครสนใจอะไรอีกแล้ว
เรารู้แค่ว่าเราต้องการกันและกัน
เท่านั้นเอง
จังหวะเร่งเร้าจนถึงสุดท้าย ก่อนที่เราจะปลดปล่อยมันออกมาพร้อมๆกัน พายดึงใบหน้าของกันที่ชื่นเหงื่อลงมาใกล้และประกบปากจูบพร้อมเกลียวลิ้นร้อน ขาเรียวก็รั้งเอวสอบให้ตัวตนกันสอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
“อื้อ...”
กันแกล้งสอดใส่โดยการกระแทกให้คนแสนดื้อครางหวือ พายส่งมือไปตีแขนก้างจนเกิดเสียง แต่กันก็ไม่สำนึก
“ตีอีกสิ”
เพี๊ยะ!
“ออกไปเลย”
“เธอเมาหรือไม่เมา”
“เมา”
“เฮ้อ” กันซุกหน้าเข้ากับซอกคอขาวทั้งที่ยังไม่ถอดตัวตน “เพราะถ้าไม่เมา... ก็คงไม่ยอมเราแบบนี้หรอกใช่มั้ย?”
ไม่ใช่... ตอนนี้เขามีสติดีทุกอย่างเลยต่างหาก
“กัน”
“...”
“คืนนี้... เราอยู่ด้วยกันนะ”
“ยังไง?”
“ช่วยรักกูอีกเยอะๆเลยได้มั้ย” กันเงยหน้ามองพายอย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าหวานจ้องอีกคนด้วยสายตาจริงจังจนกันขมวดคิ้ว “แค่คืนนี้”
“เธอจะเสียใจมั้ย?”
“ไม่รู้”
“...”
“แต่ช่วยทำมันที รักกูมากกว่านี้ได้มั้ย?” เพราะคำของ่ายๆกลับทำให้กันถอนหายใจออกมา ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไงก็ช่าง
แต่ตอนนี้กันรักพาย รัก... แบบที่ยอมให้ทุกอย่าง
และถ้าหากวันข้างหน้าจะต้องเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ เขาจะรับทุกอย่างไว้เอง
“ได้สิ”
“...”
“ก็เรา... รักเธอมาตลอดนี่พาย”
“กัน...”
“อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้นะ”
“อะไร”
“เป็นของเรา... แค่คนเดียว” พายค่อยๆหลับตาลงเมื่อกันก้มลงมามอบจุมพิตให้อีกครั้ง
และทุกอย่างมันก็เริ่มต้นขึ้น...จากตรงนี้
ตรงที่พายเอง... พายเองที่ไม่ยอมปล่อยไป
พายเองที่เผลอทำตามสัญญามาตลอด 4 ปี
และเป็นพายเอง... ที่ไปไหนไม่ได้
เพียงเพราะเผลอรักผู้ชายธรรมดาๆคนนี้เท่านั้นเอง
-END SPECIAL-
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น